/Аурудын коркынышы/

"Баска тускен балеге, киыншылыкка сабырлы, шыдамды бол". Пайгамбарымыз Мухаммед (с.г.с.)

– Аурудын коркынышынын тукымы арбір адамнын миында мекендейді. Осы тукым касіретті гулмен жайкалып кетпес ушін, сіздін міндетініз – озінізге ен жогары денгейдегі ойлау жуйесін кушін куру.

Ойлау жуйеніз дурыс болмаса, арбір ауру олім акелетін жарылыс жасайды. Елес жумыс жасай бастайды. Жай гана бас ауруы мидын кабынуына алып келеді. Егер де сіз осы кітапта баяндалган табиги омір суру багдарламасымен омір сурсеніз, аурудын коркынышын умытатын боласыз.

Сіз озініздін жаман адеттерінізбен аурулар тудырасыз. Витаминдері мен минералдары жок олі тамак жеген кезде бірдененін жетіспеуінен зардап шегесіз. Егер де айналыстарды жаксартатын сауыгу жаттыгуларын жасамайтын жалкау болсаныз, онда осыдан тагы да запа шегесіз.

Егер де таигат зандылыгымен журсеніз, сізде ешуакытта аурудын коркынышы болмайды. Табигат зандылыгымен омір сурініз, сонда сынгырлаган денсаулыкпен марапатталасыз.

Созге калудын коркынышы

Шешен де откен не булбул,

Косем де откен не дулдул.

Соз манісін білсеніз,

Акыл – мизан, олшеу кыл.

Егер кисык корінсе,

Мейлін таста, мейлін кул.

Егер тузу корінсе,

Ойлап-ойлап, кулакка іл.

Акымак коп, акылды аз,

Деме коптін созі пул. Абай

– Ойлау жуйеніз томендеген кезде, сіз оте сезімтал боласыз. Сізге елдін барі карап, озінізді осектеп жатканын сезесіз. Осы коркыныштан кутылу ушін, біріншіден, – коптеген адамдардын коре алмайтынын тусінуініз, білуініз шарт. Олар оздерінін алсіздіктерін буркелемеу ушін – унемі біреуді сыртынан сойлеулері, сынап-мінеулері керек. Осындай коре алмаушылык – осек. Бірак айтады гой: «Жаксынын артынан соз ереді, жаманнын артынан шоп ереді».

Есінізде болсын, не істесен де, ел тугілі туысына да жакпайсын, баріне бірдей жаксы коріне алмайсын.

Даналыкпен арі акылмен омір суре, озінізді согіп сынайтындардын созін каперінізге алманыз. Жаратушымен жане табигатпен онашада болыныз. Неліктен кейбір акылы алжаскандардын созі маган асер етуі керек? Мен акылдык, тандік жане рухани жогары денгейде омір суремін. Осек пен канку создерге толыктай жабыкпын.

/Суйіспеншілік пен махаббатты жогалту коркынышы/

Жарк етпес кара конілім не кылса да,

Аспанда ай менен кун шагылса да,

Дуниеде, сіра, сендей маган жар жок,

Саган жар менен артык табылса да.

Сорлы асык саргайса да, сагынса да,

Жар тайып, жаксы созден жанылса да,

Шыдайды риза болып жар ісіне,

Корлык пен мазагына табынса да. Абай

– Ойлау жуйеніз алсіреп, ойыныз тарам-тарам болып, сананыз басы ауган жакка лагып кеткен кезде, мусапірлігін аныкталады. Сіз озіне деген сенімді жогалтып, мусапірлігінді сезініп, коленкеннен де корка бастайсын. Біреу келіп жакын адамынды алып кететіндей болады. Осы коркынышты женетін бірак жол бар – бул озініздін ойлау жуйеніз бен жуйке кушінізді табиги калыппен журіп толыктырып, мусапірлік калыптан арылу.

Кызганшактык – біздін баріміз жабыла куресетін нарсе. Біз біреуді суйуіміз мумкін, бірак ол адам сіздін меншігініз емес кой. Оз ойлау кушінізді курган мезетте, ар адам оз омірімен суруге тиіс даналыгын тусінесіз. Озініздін кызганшактыгыныздан, суйікті адамынызды жогалту каупінен жогары денгейдегі ойлау мен жуйке кушін курыныз.

Махаббат – алемдегі ен улы куш. Суйе білініз, сіз де суйікті боласыз. Есінізде болсын, сіз озініз суйген жане сізді суйетін адамды еш уакытта жогалтпайсыз. Егер айырыла калсаныз есінізде болсын, онда ол да, сіз де шын суймегендерініз. Бул жай гана сезім асері болган.

Алемде тураксыз пенделердін коп екенін есінізден шыгарманыз, олар коз жасынызга турмайды.

Суйкімім кетіп, жалгыз каламын деген коркыныш коптеген адамдардын санасына себепсіз уялайды. Сіздін суйіспеншілігінізді ансайтын, сізді жаксы коретін біреу кайтсе де табылады. Ізденіз, табыныз. Сізге жетіспейтін, – жанаша ойлау жуйесі аркылы келетін жойкын жуйке куші мен сенімділік.