Знакамітыя дзеячы

Казімір ІV (1440-1492) – вялікі князь літоўскі, у час праўлення якога быў выдадзены прывілей 1447 г., які абавязваў феадалаў не прымаць да сябе збеглых сялянаў.

Жыгімонт ІІ Аўгуст (1548-1572) – вялікі князь літоўскі, у час праўлення якога праводзілася аграрная рэформа 1557 г. Рэформа была распрацавана з мэтай павелічэння даходаў феадалаў і дзяржавы шляхам упарадкавання землекарыстання і ўніфікацыі феадальных павіннасцей сялян.

Сапега Леў (1557-1633) – дзяржаўны і грамадскі дзеяч ВКЛ, удзельнічаў у падрыхтоўцы і выданні ІІІ-га Статута ВКЛ (1588), які канчаткова запрыгоньваў сялян (вызначыў 20-гадовы тэрмін пошуку збеглых сялян).

Налівайка Севярын (? – 1597) – кіраўнік казацка-сялянскага антыфеадальнага руху на Ўкраіне і Беларусі. У 1594 г. узначаліў паўстанне на Правабярэжнай Украіне. Заняў шэраг беларускіх гарадоў. Летам 1596 г. паўстанне было падаўлена.

Хмяльніцкі Багдан (каля 1595-1657) – гетман Украіны. У 1648 г. узначаліў казацка-сялянскую антыфеадальную вайну. Пасылаў казацкія загоны на Беларусь. У 1651 г. на поўдні Беларусі паўстанне было падаўлена. У 1654 г., трапіўшы ў складанае ваенна-палітычнае становішча, пайшоў на падпісанне пагаднення з Маскоўскай дзяржавай. Гэта стала прычынай вайны паміж Масквой і Рэччу Паспалітай (1654-1667 гг.).

Друцкія-Любецкія, Дэмбавецкія, Ельскія, Радзівілы – буйнейшыя землеўласнікі Беларусі.

Вашчыла Васіль (1690-1744) – кіраўнік сялянскага руху і ўзброенага паўстання супраць феадальнага прыгнёту ў Крычаўскім старостве ў 1740-я г.

Тызенгауз Антоні (1733-1785) – дзяржаўны дзеяч, кіраваў каралеўскімі эканоміямі на Беларусі і ў Літве. Па яго ініцыятыве заснаваны Гродзенскія каралеўскія мануфактуры, адкрыты тэатр у Гродне а таксама кадэцкі корпус і медыцынская школа.

Храптовіч Іяахім (1729-1812) – дзяржаўны дзеяч, актыўны прыхільнік рэформ. У сваіх маёнтках перавёў сялян на чынш, вучыў іх у школах. Яго пяру належаць шэраг трактатаў па філасофіі, эканоміцы і г.д.

Агінскі Міхал Казімір (1730-1800) – дзяржаўны дзеяч Рэчы Паспалітай, пабудаваў у Слоніме некалькі прадпрыемстваў. Па яго ініцыятыве і на яго сродкі будаваўся Агінскі канал, які злучыў басейн Нёмана і Дняпра.

Аляксандр ІІ – расійскі імператар (1855-1881), пад час яго царавання былі праведзены шматлікія рэформы, якія стварылі ўмовы для капіталістычнага развіцця краіны. У 1861 г. праводзілася аграрная рэформа ў выніку якой было адменена прыгоннае права.

Каліноўскі Кастусь, Серакоўскі Зігмунд, Урублеўскі Валеры – кіраўнікі паўстання 1863-1864 гг., выступалі за аднаўленне Рэчы Паспалітай, вырашэнне сялянскага пытання, супраць памешчыцкага землеўладання. Паўстанне было падаўлена, аднак самадзяржаўе пайшло на саступкі на карысць сялянству.

Сталыпін Пётр – прэм’ер-міністр Расійскай імперыі, па ініцыятыве якога ў 1906-1917 гг. праводзілася аграрная рэформа з мэтай стварэння спрыяльных умоў для развіцця капіталістычных адносін у сельскай гаспадарцы і разам з тым захавання памешчыцкага землеўладання. Галоўны змест рэформы – разбурэнне абшчыны і замацаванне зямлі ў асабістую сялянскую ўласнасць, насаджэнне хутароў і атрубаў, перасяленне беззямельных і малазямельных сялян у Сібір і іншыя слабазаселеныя ўсходнія раёны імперыі.

Прышчэпаў Дзмітрый (1896-1940) – народны камісар земляробства БССР (1924-1929 гг.), адначасова з 1929 г. намеснік старшыні Дзяржплана БССР. Прыхільнік НЭПа на вёсцы, свабоды выбару сялянамі форм землекарыстання. Арыштаваны ў 1930 г. і абвінавачаны ў насадженні хутароў, кулацкіх гаспадарак, супраціўленні калектывізацыі. Памёр у турэмнай бальніцы г. Мінска. Рэабілітаваны.

Слюнькоў Мікалай – з сярэдзіны 1980-х на чале ЦК КПБ. “Праславіўся” сваімі намаганнямі па замоўчванню вынікаў і пагрозы для насельніцтва аварыі на Чарнобыльскай АЭС.

Грыб Мячыслаў – з 1994 г. Старшыня Вярхоўнага Савета РБ, Шарэцкі Сямён з 1996 г. Старшыня Вярхоўнага Савета Рэспублікі Беларусь.

Лукашэнка Аляксандр Рыгоравіч – прэзідэнат Рэспублікі Беларусь, выступае за беларускую мадэль сацыяльна-арыентаванай рыначнай эканомікі.