Obligacje:

Obligacje są to papiery wartościowe emitowane w serii, zawierające zobowiązanie

emitenta wobec ich właścicieli (obligatariuszy) do spełnienia określonego świadczenia.

Świadczenie to może mieć charakter pieniężny, bądź niepieniężny. Charakter pieniężny

zobowiązania polega na tym, że dłużnik musi dokonać zapłaty wobec wierzyciela

należności głównej wraz z odsetkami (należności uboczne), w sposób i w terminach

określonych w warunkach emisji, a środki pochodzące z emisji nie mogą być

przeznaczone na inne cele, niż ustalone w umowie. Świadczenie niepieniężne związane

jest w szczególności z realizacją przyznanego wierzycielowi prawa do udziału w

przyszłych zyskach dłużnika, prawa pierwszeństwa do objęcia w przyszłości emitowanych akcji. Obligacje muszą zawierać informacje o sytuacji finansowej emitenta i jako dokument składa się z trzech części. Emitentem w myśl ustawy regulującej zasady emisji obligacji, może być ten podmiot, który całym swoim majątkiem jest w stanie

zagwarantować zapisy zawarte na obligacji (wysokość oprocentowania, terminy płatności, terminy i warunki wykupu).

Zabezpieczenia obligacji występują w postaci ustanowienia zastawu lub hipoteki albo

udzielenia gwarancji. Przedsiębiorstwo, które nie udzieli gwarancji, musi sporządzić

sprawozdanie finansowe za ostatnie 3 lata, a wartość kapitału i funduszy własnych musi

wynosić minimum pięciokrotność minimalnego kapitału akcyjnego.

Emitent odpowiada za wszystkie zobowiązania całym swoim majątkiem, natomiast

gwaranci do wysokości zabezpieczenia. Także powinien on zawrzeć umowę z bankiem

obligatariuszy o reprezantację ich wobec emitenta (dla ochrony interesów wierzycieli)

oraz udostępniać dane finansowe, umożliwiające dokonanie jego oceny finansowej.

Z przedstawionych informacji wynika, że na emisję obligacji mogą pozwolić sobie firmy o ustabilizowanej pozycji rynkowej i dobrej kondycji finansowej.

Z punktu widzenia funkcji gospodarczych obligacje są instrumentem umożliwiającym

czasowe korzystanie emitenta z funduszy długoterminowych, mających charakter

zewnętrzny. Są to papiery, które od niedawna w Polsce stały się alternatywą do pozyskiwania środków pieniężnych drogą kredytu lub emisji akcji. Jest to związane z tym, iż inwestorzy są coraz częściej zainteresowani małym ryzykiem, by móc na 100%

odzyskać swoje zainwestowane środki. Nabywcy również poszukują stabilności i z góry

określonej wysokości dochodu, nie zwracając uwagi na korzyści osiągane przez biorcę

kapitału. To wszystko mogą uzyskać dzięki zakupionym obligacjom.

Jedną z korzyści dla emitenta, choć pozostanie nim nie jest łatwe, jest to, iż może on

zaciągnąć pożyczkę u wielu wierzycieli, zwykle na długi okres.

W Polsce po okresie transformacji systemowej obligacje znalazły swoje miejsce w

finansowaniu wielu firm, jak również stały się konkurencją dla innych źródeł pozyskania

kapitału obcego tj. pożyczek, kredytów, ze względu na swoją niską cenę.

Wysokość oprocentowania obligacji jest niezależna od stopy procentowej wyznaczonej dla kredytów bankowych, co pozwala na jej ustalenie w sposób dowolny i atrakcyjny dla

nabywcy.

Wyróżnia się cztery podstawowe grupy obligacji. Są to:

a) obligacje o stałym oprocentowaniu – wartość odsetek jest z góry ustalona, a

wartość wykupu jest równa wartości nominalnej;

b) obligacje o zmiennym oprocentowaniu – tzw. obligacje indeksowane, gdzie

wartość wykupu i wartość odsetek powiększana jest o procent wynikający z inflacji;

c) obligacje zamienne – nabywca posiada prawo do zamiany ich na akcje spółki,

która je wyemitowała;

d) obligacje bez odsetek – tzw. zerokuponowe, gdzie cena ich sprzedaży jest niższa

od wartości nominalnej, sprzedaż z dyskontem;

Przedsiębiorstwa często inwestują własne środki pieniężne w papiery wartościowe.