1. Przygotowanie raportu końcowego zestawiającego wyniki projektu,

zebranie recenzji i opinii na temat przebiegu projektu,

przekazanie wyników projektu zleceniodawcom,

uporządkowanie dokumentacji przebiegu projektu, a następnie zarchiwizowanie jej,

rozwiązanie zespołu projektowego i złożenie podziękowań za wspólną i owocna pracę⁵⁵.

PODSUMOWANIE

Metody heurystyczne są wykorzystywane w fazie definiowania projektu.

Metody heurystyczne

Metody i techniki heurystyczne mają na celu pobudzenie, stymulowanie twórcze, kreatywne myślenie

Do metod twórczego rozwiązywania problemów należą między innymi:

Metoda Osborna BURZA MÓZGÓW

Odmiany burzy mózgów: (Metoda 66 (Metoda Philipsa), Metoda 635)

Burza pytań

Kruszenie pomysłów,

Tworzenie skojarzeń,

Metod DELFICKA

SYNEKTYKA

Metody ankietowe

Burza mózgów

Jest to intuicyjna technika poszukiwania pomysłów rozwiązań problemów.

Oryginalna nazwa techniki zarządzania jaka jest burza mózgów nadana jest przez twórcę A.Osborna. Przyjęła w Polsce w dosłownym tłumaczeniu.

Technika ta została zastosowana przez autora po raz pierwszy w 1939 r., ale wykorzystuje się ją w różnych dziedzinach badań dopiero od momentu pierwszego jej opublikowania w 1953r. w książce pt. pt.Applied Imagination.

Według Osborna dzięki tej metodzie średnio nie więcej niż 10% uzyskanych rozwiązań ma wartość praktyczną.

Burza Mózgów składa się z kilku etapów:

I ETAP: sformułowanie problemu.

• problem powinien być sformułowany w sposób jasny i zwięzły,

• najlepiej w postaci pytania.

II ETAP: powołanie zespołu dyskutantów problemów (grupa dyskusyjna).

Grupa dyskusyjna 10 - 15 osób, w skład zespołu powinni wchodzić:

• specjaliści z danej dziedziny (40%-70%),

• specjaliści pokrewnych dziedzin (20%-50%) oraz

• osoby charakteryzujące się szeroką wiedzą ogólną (10%-30%).

• wybór przewodniczącego.

Szczególną rolę wyznacza Osborn prowadzącemu dyskusję, który powinien sprawować kontrole nad grupą, nie hamując jednak przebiegu dyskusji oraz inicjować pewne pomysły, wówczas gdy dyskusja przebiega ospale, eliminować każdy objaw krytycyzmu itd.

• wybór sekretarza.

Na kilka dni przed zebraniem uczestnicy powinni być poinformowani o jego temacie i otrzymać odpowiednie materiały, co stwarza warunki sprzyjające procesowi inkubacji. Według Osborna warunkiem sprawnie przeprowadzonej metody jest, zbliżony szczebel zajmowany w hierarchii administracyjnej przez uczestników dyskusji, mający na celu przełamanie niektórych społecznych barier psychologicznych.

III ETAP: pierwsza sesja polegająca na wytworzeniu pomysłów rozwiązań problemów.

Na początku określa się czas trwania sesji (od kilku do kilkudziesięciu minut), co pozwala utrzymać w pewnych rygorach prowadzenie samej dyskusji.

ZASADY sesji:

• Celem sesji jest zebranie możliwie dużej ilości pomysłów rozwiązania problemu /nie ważna jakość a ilość pomysłów

• Zgłaszane pomysły nie mogą podlegać krytyce w trakcie sesji

• Zgłaszane pomysły mogą być modyfikowane i doskonalone,

• Pomysły zgłaszane w sposób zwięzły,

• Podczas każdego wystąpienia uczestnika – jeden pomysł

IV ETAP: druga sesja polegająca na ocenie pomysłów

Organizowany w odstępie czasowym między jedną cesją a drugą co najmniej 48 godzin.

Oceny pomysłów dokonuje zespół specjalistów danej dziedziny.

W wyniku dokonanej oceny sporządza się 3 listy pomysłów:

• Pomysły nadające się do natychmiastowego zastosowania, bez istotnych nakładów,

• Pomysły nadające się do zastosowania po pewnym czasie, wymagające nakładów,

• Pomysły nie możliwe do wykorzystania w danej chwili.

We współczesnych publikacjach (Z.Martyniak, J.Antoszkiewicz) podaje się? odmiany burzy mózgów pod nazwą brainstroming indywidualny uwzględniający szczególne predyspozycje do działania zindywidualizowanego twórców i sytuacje, w jakich pracują. Istotnym mankamentem jest tu trudność uniezależnienia się od autocenzury oraz brak owego “zapładniania idei" przez łańcuch powiązań pomysłów, jakie stwarza klasyczna sesja twórczego myślenia.

Drugą odmianą brainstromingu jest przytaczana przez Z.Martyniaka tzw. Ouick Think Method, która po raz pierwszy została zastosowana w 1968 r. Wykorzystywana jest w sytuacjach dużej presji czasu, a wiec ustalania rozwiązań zapewne kosztem ich ilości i różnorodności. Zespół jest wówczas mniejszy, dobrany według cech osobniczych. Zamiast wcześniejszego wyjaśniania zasad, są one przedstawiane członkom zespołu na wręczonych arkuszach razem z opisem problemu. Dalszy ciąg sesji jest w zasadzie identyczny z klasycznym, z tym, że rezultaty sesji na piśmie otrzymuje każdy uczestnik po jej zakończeniu.

Do odmian “burzy mózgów" zalicza się również dwie następujące techniki:

Dyskusja 66.

Wykorzystuje się tutaj tak istotny w burzy mózgów czynnik czasu, bowiem owa pierwsza szóstka dotyczy 6 minut intensywnego tworzenia pomysłów w 6-osobowych grupach. Zasady ustalania pomysłów są analogiczne jak w “burzy mózgów" z tym, że wszystkie zespoły pracują nad zadany problemem. Ważne jest, że przygotowane przez niewielkie zespoły koncepcje zostają przedstawione przez ich przedstawicieli na “sesji plenarnej", uzupełniane i ponownie poddane dyskusji w małych zespołach. Tego rodzaju stopniowe dochodzenie do listy rozwiązań akceptowanych przez wszystkich uczestników utrzymuje atmosferę twórczej konkurencji i pozwala na stworzenie ciekawych rozwiązań.

Dyskusja 635.

Głośne wypowiadanie swoich pomysłów stosowane w “burzy mózgów" zastępuje się ich wypisywaniem na przygotowanych arkuszach, rozdanych sześciu osobom.

Każda ma obowiązek ustalić trzy pomysły i przekazać sąsiadowi po upływie 5 minut. Każdy z nich w kolejnej turze dopisuje swoje pomysły, nie pokrywające się z zapisanymi. Przewiduje się pięciokrotny obieg formularzy w ciągu ok. 30 minut.