2.6. Użyj zaimek w odpowiedniej formie.
Wzór: Dom. Mój (twój, jego, jej, nasz, wasz) dom.Zachwycam się moim domem.
Zamek. Szkoła. Ulica. Mieszkanie. Uniwersytet. Samochód. Szafa. Album. Mapa. Radio. Wędka. Pióro. Długopis. Komputer. Książka. Telewizor. Wygląd. Decyzja.
2.7. Przeczytaj zdania I ułóż do nich pytania.
Wzór. To jest mój przyjaciel. Czyj to przyjaciel? Czy jest z tobą ( z nim, z nią, z nami, z wami, z nimi, ze mną)
To jest moja rodzina. To jest mój brat. To jest jego kolega. To jest jej kuzynka. To jest nasz sąsiad. To jest wasza sąsiadka. To jest ich dziadek. To jest jej mama. To są ich rodzice. To są wasze dziadkowie. To jest pana kuzyn. To jest pani przyjaciółka. To są państwa dzieci. To jest moja siostra. To jest moje rodzeństwo.
2.8. Wykonaj ćwiczenie według wzoru.
Wzór. Czyja to siostra? To jest moja (jego, jej, nasza, wasza, ich) siostra. Czy jesteś(my) z nią? (ze mną, z tobą, z nim, z nami, z wami, z nimi)
Czyj to ojciec? Czyja to mama? Czyj to kolega? Czyje to rodzeństwo? Czyi to dziadkowie? Czyja to rodzina? Czyja to babcia? Czyj to stryj? Czyj to kuzyn? Czyj to rodzic? Czyja to koleżanka? Czyj to przyjaciel? Czyj to sąsiad?
Odmiana czasownika być i mieć w czasie teraźniejszym
Osoba |
Liczba pojedyńcza |
Liczba pojedyńcza |
1 |
jestem |
mam |
2 |
jesteś |
masz |
3 |
jest |
ma |
Osoba |
Liczba mnoga |
Liczba mnoga |
1 |
jesteśmy |
mamy |
2 |
jesteście |
macie |
3 |
są |
mają |
2.9. Wykonaj według wzoru.
Wzór: Jestem Marek Mam na imię Marek.
Jest Anna. Jesteś Andrzej. Jesteśmy Piotr i Hanna. Jesteście Maria i Zygmint. Jest Ewa. Jesteś Helena. Jestem Michał. Jesteśmy Tadeusz i Maciej. Jest Todzia. Jestem Kazik. Jesteś Mira. Jesteśmy Teresa i Stanisław.
2.10. Opisz rysunki w oparciu o słownictwo lekcji drugiej.
|
|
|
|
|
2.11.Podaj odpowiedzi na pytania.
Jak masz na imię? Czy macie rodzeństwo? Czy oni mają kolegów? Czy on ma rodziców? Czy pan ma dziadków? Czy pani ma kuzynów? Czy państwo mają przyjaciół?
2.12. Wykonaj według wzoru.
Wzór: Państwo Wiśniewscy mają piękny nowy dom. My też mamy taki dom.
Państwo Nowakowie mają nowoczesny samochód. Wy też ... . Państwo Malinowscy mają rasowego psa. Oni też ... . Państwo Kwiatkowscy mają kolorowy telewizor. Ja też ... . Państwo Kucharscy mają duży ogród. Ty też ... . Pani Nowakowa ma modny garnitur. On też ... .
TEKST UZUPEŁNIAJĄCY
Grzeczność polska miała swoje całkiem rodzime formułki, swój styl na wskroś odrębny i rzec można, że ze wszystkich stron obyczajowych ta głównie wyrobiła się oryginalnie, ze szczerego smaku polskiego, i nie wzięła nic albo bardzo mało z cudzoziemskiego obyczaju. Uderza ona od razu cudzoziemców podróżujących po Polsce, którzy oddają szczere pochwały jej powadze i godności i podnoszą jej całkiem odrębną "sarmacką grację".
Jeszcze w ostatnich latach XVIII wieku uderzał cudzoziemców malowniczy i poważ-ny ukłon polski. Niektórym wprawdzie wydawał się on zbyt niski i czołobitny, ale spostrzeżenie to polega na nieznajomości obyczaju, który nakazywał młodzieży najgłębszą cześć dla rodziców i dla sędziwego wieku. Syn zginał przed matką jedno kolano, córka oba. Ukłon polski rzeczywiście był niski, a towarzyszył mu gest prawej ręki lewa ręka na sercu, prawa ku dołowi. ... Była to tylko figura grzeczności, dalekiej od tego, co dziś nazywamy służalczością.
Wciąż
tylko “dawno, dawno temu”. Nie
znasz jakiejś nowej bajki?
L
TRZECIA
RODZINA
Przygotowanie do konwersacji
Gramatyka
Rzeczowniki
i części
mowy określające
rzeczowniki w narzędniku liczby mnogiej
Odmiana
w czasie teraźniejszym
Typ koniugacyjny -ę,
-esz
Składnia.
Użycie
konstrukcji nie
ma
Chcę przedstawić Panu (Pani, Państwu) Piotra Kowalskiego.
Państwo pozwolą, że się przedstawię: nazywam się ... .
Mam zaszczyt Państwu przedstawić...
Bardzo mi miło. Miło mi Pana poznać.
Cieszę się, że mogę Cię/ Panią/ Pana poznać.
Czy możemy sobie mówić po imieniu?
Przejdźmy na ty, zgoda!
Proszę mi mówić ty!/ po imieniu!
TEKST
Marek i Ewa siedzą w pokoju i oglądają album rodzinny Marka. Marek opowiada Ewie o swojej rodzinie.
To jest wspólne zdjęcie mojej rodziny. Po prawej stronie stoi mój ojciec, obok niego mama. A to ja i moja siostra Anna. Po lewej stronie są babcia i dziadek. Babcia ma na imię Zofia, a dziadek nosi imię Robert. Żaden ze znajomych dziadków tak się nie nazywa. Znam kilku Józefów, Antonich, jednego Walerego, ale Roberta nie. Dziadek jest ojcem mamy. Kiedy mama była małą dziewczynką, dziadek rozpieszczał ją. Spacerował z nią w parku, kupował lody i watę na patyku. Ta mała dziewczynka na huśtawcy i jest moją mamą. Tatuś lubi oglądać dziecięce zdjęcia mamy.
Moje dziadek i tatuś nie bardzo się lubią. Dziadek jest zazdrośny o mamusię. Najpierw była małą dziewczynką, a potem nagle poznała tatusia, zakochała się i wyszła za mąż. Tym nie mniej w mojej rodzinie panuje bardzo przyjazna atmosfera. Wszyscy często spotykamy się u dziadków podczas różnych świąt i uroczystości rodzinnych. (161 wyrazów, 308 sylab, czas czytania 70 sek, tempo 4,4 syl./sek)
D
1. Kto jest na zdjęciu?
To jest moja babcia. A to mój dziadek.
A to kto?
To są moi rodzice.
Kto jeszcze jest na tym zdjęciu?
Nasza rodzina w całości.
Twoja mama jest nauczycielką?
Tak. A tatuś jest lekarzem.
2. Cześć Marek. Pewnie jeszcze się nie znacie?
Jeszcze nie. Mam na imię Marek.
Mam na imię Ewa. A to moje koleżanki Helena i Kinga.
Cześć! Bardzo mi miło.
Mi też. Co robicie wieczorem?
3. Przepraszam, panie dziekanie, mogę wejść?
Proszę poczekać chwileczkę. Muszę skończyć rozmowę. Słucham.
Panie dziekanie, chcę się przedstawić. Nazywam się Marian Groński. Dopiero przyjechałem.
Miło mi.
Miło mi pana poznać.
4
Daj sobie spokój z tym: „pan”. O ile mnie oczy nie mylą, jesteśmy rówieśnikami... Tak mi się zdaje przynajmniej... A tak w ogóle to nazywam się Marek. Marek Kowalski!
5. Dziadku? Przyjechałeś do nas na długo?
Na trochę! Dziadek musi odpo-cząć.
Bo tak dawno cię nie widzieliśmy i bardzo się stęskniliśmy...
Ja też! Ale teraz przez kilka dni będziemy razem.