
- •1. Пед.Як навука.
- •2.Метадалогія педагогікі.
- •3.Асоба як прадмет выхавання.
- •4.Сістэма адукацыі рб. Закон Аб адукацыі.
- •5. Праблема мэтавызначэння ў педагогіцы.
- •6.Канвенцыя аан і Закон Рб
- •7. Пед.Працэс як сістэма і цэласная з’ява.
- •8. Змест адукацыі ў сучаснай школе.
- •9. Сутнасць працэсу навучання, задачы і ўнутраная структура.
- •10. Заканамернасці і прынцыпы навучання.
- •11) Метады, прыёмы і сродкі навучання. Класіфікацыя метадаў навучання.
- •5 Тыпаў урокаў:
- •14.Сучасныя патрабаванні да ўрока.
- •15)Дыягностыка нав-ня. Кантроль і ацэнка ведаў. 10-бальная сіс-ма ацэнкі вучэбных дасягненняў навучэнцаў.
- •16. Заканамернасці і прынцыпы пр-саў выхавання і самавыхавання.
- •17. Змест, метады і формы арганізацыі выхаваўчай работы.
- •19.Фарміраванне асноў маральнай адукацыі.
- •20. Грамадзянскае выхаванне
- •21.Працоўнае выхаванне.
- •22. Фарм-не экал.К-ры і здар.Ладу ж-ця
- •23. Развіццё іэй выхавання навучэнцаў у калектыве.
- •24. Сям'я як асяроддзе развіцця і выхавання асобы. Сувязь школы з сям'ёй.
- •25. Педагагічныя тэхналогіі.
- •26.Тэхналогіі асабова-арыенаванага (аан) і развіваючага навучання (рн).
- •27 Тэхналогіі эфектыўнага кіравання працэсам навучання
- •28. Гуманістычныя выхаваўчыя с-мы
- •29. Кіраванне школай. Кіраўніцтва вучэбна-выхаваўчай работай. Школазнаўства.
- •30. Педагагічная прафесія і яе асаблівасці.
17. Змест, метады і формы арганізацыі выхаваўчай работы.
Змест арганізацыі выхаваўчай працы – сукупнасць дз-няў н-ка і вучняў, накіраваных на выхаванне пэўных адносін у дзяцей да інш. людзей, да гр-ва, да працы, да прыроды. Метады выхавання – упарадкаваны сп-б сумеснай дз-ці наст і вучняў па дасягненні выхаваўчых мэт, гэта шляхі ўплыву на свядомасць, паводзіны школьнікаў. Асноўныя метады: а)мет-ды фарміравання свяд-ці (перакананне, унушэння, метад праблемных сіт.) б) метады фарміравання паводзін (інструктаж, практыкаванні, метад прыкладу) Дапаможныя метады: а) метады пед. стымулявання (перспектыва, заахвочванне, патрабаванне (непасрэднае – загад, указанне, забарона; ускоснае – парада, намёк) б) метады пед. карэкцыі (замена інтарэсу, крытыка (прамая і ускосная), пакаранне (слоўнае асудж, накладанне дадатк абавязкаў, зніжэнне адзнак за паводзіны)
Форма вых-ня – упарадкаваны спосаб ажыццяўлення выхаваўчай працы. Па суб’екту арганізацыі: настаўнік, вучань, бацькі. Па колькасці людзей: а)масавыя (тэмат. вечары, конкурсы, фестывалі, паходы, экспедыцыі) б)гуртковыя (прадметныя гутаркі, клубы па інтарэсах, экскурсіі, класныя гадзіны) в)індывідуальныя (даручэнні, інш.)
Пад зместам выхавання - сістэму ведаў, навыкаў, якасцяў і рыс асобы, якімі павінны авалодаць навучэнцы ў адпаведнасці з пастаўленымі мэтамі і задачамі.
Мэта выхавання сёння - рознабаковае развіццё чалавека, якое абапіраецца на яго здольнасці і таленты. Сродак дасягнення гэтай мэты - засваенне чалавекам базавых асноў культуры.
18. Фарміраванне навуковага светапогляду навучэнцаў.
Светапогляд (С.)- спецыфічная форма свядомасці чалавека, якая уключае сістэму яго ведаў, поглядаў, у якіх выяўляюцца яго адносіны да навакольнага свету і якія вызначаюць скіраванасць яго дзейнасці. Стр-ра С.: а) аб’ектыўны камп-т (сук-ць ведаў) б) суб’ектыўны камп-т (погляды, перакананні, ідэалы). Адрознів.С.: міфалагічны, рэлігійны, бытавы (звычайны) і навуковы. Бытавы С. выцякае са стыхійнага ўсведамлення свету, яно часта не дазваляе асобе прымаць абгрунтаваныя рашэнні. Нав.С заснаваны на веданні абгрунтаваных навукай законаў. Задача школы - весці навучэнцаў ад бытавога да навуковага светапогляду. Перадумова выхавання навук. светапогляду - глыбокае і трывалае авалоданне ведамі. Умовы фарміравання навук. светапогляду: а)тлумачэнне матэрыялу павінна ажыц-ца на аснове яркіх фактаў, іх аналізу; б)даваць глыбокае навук.тлум-не ўсіх вывучаных з’яў. в)выпр-ць у вучня імкненне да высвятлення ўсіх узнікаючых у яго пытанняў. г)развіццё пазнавальнай актыўнасці і самастойнасці вучня у працэсе навучальных і пазакласных заняткаў; д)узбуджэнне эмацыйных адносін вучня да вывучаемага матэрыялу; е)цесная сувязь навучання з жыццём; ж)улік іх узрастовых і індывідуальных асаблівасцей у працэсе навучальна-выхаваўчых работ.,з) грамадская накіраванасць.