15)Дыягностыка нав-ня. Кантроль і ацэнка ведаў. 10-бальная сіс-ма ацэнкі вучэбных дасягненняў навучэнцаў.

Дыягностыка – працэс атрымання інф-цыі аб стане назіраемага або вывучаемага прадмета з дапамогай сукупнасці м-даў, сп-баў, прыёмаў. Педагогу неабходна ведаць не толькі канчатковыя вынікі, але і дыягнаставаць паўсядзённы стан пед. працэсу. Ф-цыі дыягностыкі: а)інфармацыйная; б)карэкцыйная; в)прагнастычная. Кантроль нав-ня – з аднаго боку разумеецца, як працэдура праверкі працы наст-ка і школы, з другой – праверкі і ацэнкі В вучняў н-кам. Ф-цыі кантролю: *навучальная; *выхаваўчая; *развіваючая; *дыягнастычная. Віды кантролю: 1)бягучы (сістэматычная праверка засваення ВУН на кожным уроке; г. ацэнка вынікаў нав-ня на ўроке); 2)перыядычны (выз-не ўзроўню ведаў вуч. пасля вялікіх раздзелаў праграмы, пер-даў нав-ня. У ім улічваюцца дадзеныя цякучага кантролю); 3)выніковы (праводзіцца перад пераводам у наступ. клас або на нов. ступень нав-ня). Змест кантролю: *ВУН; *агульнапсіхалаг. раз-цё (раз-цё мовы, мыслення, памяці, умення выкарыстоўваць веды ў стандартнай і нов. сітуацыі, вырашаць праблемы, выконваць практ. работы); *сац. раз-цё (пачуццё адказнасці, маральныя нормы; паводзіны). Метад кантролю – сіс-ма паслядоўных узаемазвязаных дыягнастычных дз-няў н-ка і вуч., якія забяспечваюць зваротную сувязь у працэсе нав-ня з мэтай атрымання дадзеных аб паспяховасці нав-ня, эфектыўнасці вуч. працэсу. М-ды кантролю п. забяспечваць сістэматычнае, поўнае, дакладнае і аператыўнае атрыманне інф-цыі аб вучэб. працэсе. 1)М-ды вуснага кантролю: гутарка, расказ вучня, тлумачэнне, чытанне тэксту, схемы; праводзіцца на кожным ур, у індывід., франтальн. або камбініраван. форме. 2)М-ды пісьмовага кантролю – кантрольная праца, пераказ, сач-не, дыктант, рэферат. Забяспечвае глыбокую і ўсебаковую праверку засваення, паколькі патрабуе комплекса ВУН. 3)М-ды практыч. кантролю – правядзенне вуч. лабараторн. вопытаў; стварэнне ім вырабаў. Ацэнка – працэс параўнання дасягнутага вуч. узроўню авалодання В. з эталонымі ўяўленнямі, як. апісаны ў вуч. праграме. Адзнака – выражэнне ацэнкі ў балах. У адпаведнасці з заканадаўствам РБ “Аб адукацыі” Мін. адук. пастанавіла ўвесці 10-бальную сіс-му ацэнкі вынікаў вуч. дз-сці навучэнцаў: 0 – незд; 1-2 (амаль зд); 3(зд); 4(вельмі зд); 5(амаль доб); 6(доб); 7 (вельмі доб); 8 (амаль выд); 9 (выд); 10(цудоўна). Пяць узроўняў ацэнкі дасягненняў навучэнцаў: нізкі/рэцэптыўны 1-2 (узнав-не, распаз-не паняццяў); зд./рэпрадуктыўны 3-4; сярэд./рэцэптыўна-рэпрадуктыўны 5-6 (свядомае ўзнаўл-не, апісанне, ан-з); дастатковы/прадуктыўны 7-8 (вык-не В у знаёмай сіт па ўзору, на аснове алгарытму д/рашэння нов. вуч. з-чы); высокі/прадукт, творч. 9-10 (вык-не В у незнаёмай сіт. д/вырашэння нов. кола з-ч, творчы перанос ВУ).

16. Заканамернасці і прынцыпы пр-саў выхавання і самавыхавання.

Выхаванне – пр-с узаемадз выхаванцаў і педагогаў, накіраваны на рашэнне канкр. пед задач. Мэта В. – садзейнічаць усебаковаму (паўнацэннае развіццё ўсіх бакоў і як-цей асобы) і гарман. (прапарцыянальнае, узгодненае развіццё як-цей з улікам індывід. ас-цей) развіццю.

Заканамернасць вых-ня – устойлівыя, істотныя сувязі, якія паўтараюцца ў выхаваўч. працэсе, рэалізацыя якіх дазваляе дабівацца эфектыўных вынікаў у раз-ці і фар-ні асобы. Заканамернасці: *зал-сць вых-ня ад грамад. і сац. асяроддзя; *адзінства нав-ня і вых-ня.; *вых-не асобы т. у працэсе яе ўласнай дз-сці; *адзінства мэт, зместу, м-даў вых-ня.

Прынцыпы – кіруючыя ідэі, нарматыўныя патрабаванні да арганізацыі і правядзення вых. працэсу. 1)мэтанакір-ці (наяўн-ць у педагога ўяўленняў пра ідэальную мадэль асобы, якая надзелена важнейшымі агульначал кашт-мі) 2) узаемасувязь выхавання з жыццём (прадугл. уключнне шк-каў у с-му сац. зносін); 3) цэласнасці (выкарыстанне ўсіх магч-цей для выхавання асобы) 4) бесперапыннасці 5)супрацоўніцтва пед і выхаванцаў (пабудова пед пр-су як сатворчасці); 6)выхаванне асобы ў кал-ве 7)прынцып апоры на станоўчае ў асобе выхаванца 8)узаемасувязь павагі і патраб-ці да асобы выхаванца 9)дыферэнцыраваны падыход да асобы выхаванца (раглядаць калектыў як садружнасць індывідуальнасцей, суадносіць патрабаванні з маг-мі дзяцей, улічваць зд-ці і інтарэсы пры размеркаванні даручэнняў).