
- •1. Пед.Як навука.
- •2.Метадалогія педагогікі.
- •3.Асоба як прадмет выхавання.
- •4.Сістэма адукацыі рб. Закон Аб адукацыі.
- •5. Праблема мэтавызначэння ў педагогіцы.
- •6.Канвенцыя аан і Закон Рб
- •7. Пед.Працэс як сістэма і цэласная з’ява.
- •8. Змест адукацыі ў сучаснай школе.
- •9. Сутнасць працэсу навучання, задачы і ўнутраная структура.
- •10. Заканамернасці і прынцыпы навучання.
- •11) Метады, прыёмы і сродкі навучання. Класіфікацыя метадаў навучання.
- •5 Тыпаў урокаў:
- •14.Сучасныя патрабаванні да ўрока.
- •15)Дыягностыка нав-ня. Кантроль і ацэнка ведаў. 10-бальная сіс-ма ацэнкі вучэбных дасягненняў навучэнцаў.
- •16. Заканамернасці і прынцыпы пр-саў выхавання і самавыхавання.
- •17. Змест, метады і формы арганізацыі выхаваўчай работы.
- •19.Фарміраванне асноў маральнай адукацыі.
- •20. Грамадзянскае выхаванне
- •21.Працоўнае выхаванне.
- •22. Фарм-не экал.К-ры і здар.Ладу ж-ця
- •23. Развіццё іэй выхавання навучэнцаў у калектыве.
- •24. Сям'я як асяроддзе развіцця і выхавання асобы. Сувязь школы з сям'ёй.
- •25. Педагагічныя тэхналогіі.
- •26.Тэхналогіі асабова-арыенаванага (аан) і развіваючага навучання (рн).
- •27 Тэхналогіі эфектыўнага кіравання працэсам навучання
- •28. Гуманістычныя выхаваўчыя с-мы
- •29. Кіраванне школай. Кіраўніцтва вучэбна-выхаваўчай работай. Школазнаўства.
- •30. Педагагічная прафесія і яе асаблівасці.
25. Педагагічныя тэхналогіі.
Педаг.тэхналогія – сук-сць метадаў, спосабаў, прыёмаў пед. узаемадзеяння, якія ствараюць умовы для развіцця удзельнікаў пед пр-су. Гэта адзін з спосабаў уздзеяння на працэсы развіцця, навучання і выхавання дзіцяці. Функцыі ПТ: 1)арганізацыйна-дзейнасная 2)прагнастычная 3)камунікатыўная 4)рэфлексіўная 5)развіваючая. Класіфікацыя: 1)макратэхналогіі (вызначаюць стратэгію пед пр-са) 2) мікратэхналогіі (вызначаюць канкр прыёмы, тактыку пед узаемадз). У залежнасці ад характару ўмоў навучання:
1. тэхналогіі, якія можна выкарыстаць у рамках традыцыйнай класна-вызначанай сістэмы (праблемнае навучанне, якое развівае навучанне, гульня і іншыя);
2. тэхналогіі, якія патрабуюць арганізацыйнай перабудовы працы школы (канцэнтраванае навучанне, калектыўны спосаб навучанні і іншыя);
3. тэхналогіі, якія патрабуюць змены зместу адукацыі ("дыялог культур", імавернасная адукацыя і іншыя).
Інфармацыйныя тэхналогіі - гэта тэхналогіі апрацоўкі, ператварэнні, перадачы і распаўсюджванні інфармацыі, якія ажыццяўляюцца на аснове сучасных сродкаў мікрапрацэсарнай і вылічальнай тэхнікі, а таксама на базе разнастайных сродкаў інфармацыйнага абмену.
Віды ТСН: інфармацыйныя, праграміраваннага навучання, кантроль ведаў, трэнажорныя, камбінаваныя.
Прымяненне новых інф тэхналогій мае 2 асн аспекты: камп’ютар як прадмет навучання і як сродак навуч. Яны цесна звяз паміж сабой, так што любыя зносіны к камп-рам уключ і тое і другое. Формы ўзаемадз-ня чал з камп-рам сталі складаюч. часткай адук-і. Камп-р можа выкар-ца на ўсіх этапах пр-са навуч: пры тлумач нов мат-лу, замацав, паўтар, кантролі ВУН. Сёння выкарыст электр падр-кі, дапаможнікі, электр метадычныя расп-кі, электр тэстуючыя с-мы.
Для вучняў інф тэхнал мог выконв розн ф-цыі: настаўніка, рабоч інструмента, аб’екта навучання і гульнёвага асяроддзя. У ф-цыі наст-ка: камп’ютар-крыніца вуч інф-цыі, нагл дапам-к, сродак дыягностыкі і кантролю.
Інфармац. адукац. працэс спрыяе павышэнню нагляднасці, даступнасці, павышэнню матывацыі, пашырэнне магчымасці індывідуалізацыі навуч. працы.
26.Тэхналогіі асабова-арыенаванага (аан) і развіваючага навучання (рн).
ААН разглядае асобу дзіцяці як склад., індывід. цэласць, якая мае патрэбу у рэалізацыі свайго патэнцыялу. Мэта-развіццё асобы, яе самасвядомасць і самарэалізацыя. Каб стварыць такое навучан: - "змяніць пазіцыю наст. з аўтарыт.на дэмакрат.; - "стварыць умовы для вольнай самастойн. дзейнасці; - "выкар-ваць метады, якія стымулюць актыўнасць вучня”. Прыметы ААН: а)дыялог (уменне слухаць і чуць удзельнікамі пед пр-су адзін аднаго) б)інтэракцыя (мэтанакіраванае ўзаемадз. і ўзаемаўплыў удзельнікаў ппед пр-са, у аснове якога ляжыць асабоісты вопыт кожнага) в)міжсуб’ектныя адн-ны паміж удзельнікамі пед пр-су (наст. і вучаны – раўнапраўныя суб’екты) г) мыследзейнасць (арганізацыя мысл дз-ці вучняў, а не аўтаматычнае засваенне ісцін) д)пазітыўнасць, аптымістычнасць ацэньвання е)палілог (увага і павага да кожнага удзельніка пед пр-су) ж)рэфлексія (самацэнка, самааналіз), з)сітуацыя поспеху і) свабода выбару.
Задача наст.- вучыць іх знах-ць веды, выкар-чы розныя спосабы і метады.
Давыдаў, Пятроўскі, Зенчанка распрац. асобасна арыентаваную мадэль навучання. Прынцыпы: вых-не і раз-цё школ, дыферэнц.змест адукацыі, с-ма адэкватных формаў, сродкаў і метадаў навучання.
Тэорыя РН. Тэорыя РН бярэ свой пачатак у працах Песталоцы, Дыстарвега, Ушынскага і інш. Дадзенае навучанне прызнаецца рухаючай сілай псіхічнага развіцця дзіцяці, станаўленнем ў ім ўсёй сукупнасці якасцяў асобы. Тэрмін РН ўвёў Давыдаў.
У наш час у рамках РН распрацавана шэраг тэхналогій. Тэхналогія Занкова накіравана на агульнае, цэласнае развіццё асобы, тэхналогія Эльконіна - Давыдова акцэнтуе развіццё спосабаў разумовай дзейнасці, тэхналогіі творчага развіцця - аддаюць прыярытэт эмацыйна-маральнай сферы.
Асноўныя прынцыпы РН:
- "РН - гэта актыўна-дзейнасны падыход да навучання, які ідзе на змену тлумачальна-ілюстрацыйнаму;
- "РН ўлічвае і выкарыстоўвае заканамернасці развіцця і прыстасоўваецца да ўзроўню і асаблівасцяў дадзенага індывідыума;
- "Педагагічнае ўздзеянне апярэджвае, стымулюе, накіроўвае і паскарае развіццё спадчынных дадзеных асобы.
- "У РН дзіця з'яўляецца паўнавартасным суб'ектам дзейнасці.
- "РН накіравана на развіццё ўсёй цэласнай сукупнасці якасцяў асобы.
Пазіцыя настаўніка: "да класа не з адказам, а з пытаннем", настаўнік вядзе да вядомых яму мэтам навучання, падтрымлівае ініцыятыву дзіцяці ў патрэбным кірунку.
Вучань - суб'ект пазнання. Ён пазнае свет.