21.Працоўнае выхаванне.

ПВ – мэтанакіраваная сумесная дз-ць выхавацеля і выхаванцаў з мэтай фарміравання ў іх псіхал. і практычнай падрыхтаванасці да асабістай працы, свядомаму выбару прафесіі.

Задачы ПВ: 1)азнаямленне вучняў з асновамі сучаснай вытв-ці, працоўным заканадаўствам, прац. традыцыямі народа 2)фарміраванне ў шк-каў працоўных У і Н 3) развіццё маральна-псіхалаг і дзелавых як-цей асобы (павага да людзей працы і вынікаў іх працы, адн-ны да працы як да абавязку); 4)абуджэнне да свядомага выбару прафесіі і атрымання дапраф. падрыхт-кі. Вядучы сродак ПВ – праца. Асн шляхі здзяйснення ПВ: 1) праз раскрыццё зместу вуч дысцыплін палітэхнічнага зместу 2) праз удзел шк-каў у розн відах працы (самаабслугоўванне - дзяжурства, уборка школьных памяшк, рамонт кніг; грамадска-карысная праца (збор макултуры і інш.), 3)праз пазаўрочную выхаваўчую працу, 4)праз самаадук. і самавых-не (чытанне спец л-ры, прагляд тэматычных прафесійных перадач, інш.).

Праф. самавызначэнне- пр-с станаўл. асобы як суб’екта працоўнай і праф. дз-ці, важнейш этапам якой з’яўл выбар прафесіі.

Прафесійная арыентацыя школьнікаў- сістэма сац-экан, псіхолага-пед мер, накіраваных на аказанне дапамогі навучэнцам і моладзі ў прафесійным самавызначэнні. Камп-ты праф арыентацыі: а)праф дыягностыка б)праф асвета в)праф кансультацыя г)праф адбор.

Накірункі профарыентацыйнай працы: 1)азнаямленне вучняў з х-рам і сваеасаблівасцю розн. прафесій і спецыяльнасцей; 2)далучэнне да дз-сці ў сферы прамысловасці і с/г; 3)ствар-не ўмоў для авалодання вуч. пачаткамі вытворч. спецыяльнасцей.

22. Фарм-не экал.К-ры і здар.Ладу ж-ця

Экалагічная культура – кампанент к-ры асобы, узровень сфарміраванасці навуковых ведаў аб узаемадзеянні ч-ка, прыроды і гр-ва, сфарміраванасці маральна-эстэтыных адносін да прыроды, уменняў і навыкаў па вывучэнні прыроды і яе абароны.

ЗЛЖ-такі спосаб жыццядз-ці, які садзейн. эфектыўн. выкананню чалавекам праф., грамадскіх, сямейн. і бытав. ф-цый у аптымальных для здароўя ўмовах і вызначае накір-ць намаганняў асобы ў захаванні і ўмац-ні індыв. і грам. здароўя. Валеалогія – навука аб фарміраванні, захаванні і ўмацаванні здароўя, аб здаровым ладзе жыцця. Умовы фарміравання здаровага ладу жыцця: 1)пед калектыў як эталон ЗЛЖ, 2)выхаваўчая праца ў ходзе аздараўляльнага адпачынку 3)фарм-не кашт-ных адносін да ЗЛЖ, 4)сістэмат. заняткі нав-цаў фіз культ-ы, спорту і турызму.

Фізічнае выхаванне школьнікаў - мэтанакіраванае і планамернае кіраванне фарміраваннем фіз.і псіх. здароўем асобы. Функцыі фіз.культуры: 1) развіваючая (фіз. сіл); 2) выхаваўчая (марал. духу); 3) адукацыйная (тэорыяй і гіст.фіз.кул-ры); 4) аздараўленча-гігіенічная. Мэта фізічнага выхавання - гарманічнае развіццё цела кожн. дзіцяці ў цесным адзінстве з разумовым, прац., марал. і эстэт.вых-нем.

Сродкі фв: фіз практ-ні; прыродныя фактары (сонца, вада); гігіенічныя. Метады фізічнага выхавання: фіз практ-ні, трэніроўкі, станоўчы прыклад, кантроль, адабрэнне і асуджэнне, тлумачэнне, перакананне. Формы фв: масавыя (дзень здароўя); групавыя (урок фізкультуры); індывідуальныя (ранішняя гімнастыка). Паказчыкі фізічнай выхаванасці: сістэматычная фіззарадка, прытрымліванне асабістай гігіены; выразная арганізацыя працы і адпачынку.