19.Фарміраванне асноў маральнай адукацыі.

Маральнае вых-не- сумесная дзейнасць настаўніка і навучэнцаў па фарміраванні ў школьнікаў маральных пачуццяў, этычных ведаў, навыкаў і звычак культ. паводзін, фарімраванне вопыту маральных адносін у гр-ве. У сістэме пед. задач гэтае выхаванне займае цэнтральнае месца, бо яно вызначае накіраванасць усіх іншых як-цей асобы. Кампаненты: а) фарміраванне маральных адносін б) этычная асвета вучняў в) фарміраванне вопыту маральных паводзін.

Гэтыя кампаненты маральнасці вызначаюць задачы мар. выхавання: фарміраванне ў школьнікаў сістэмы мар. ведаў, пачуццяў і адзнак, правільных паводзін.

Асновы маральнага вых-ня: а)адносіны да прыроды б)адносіны да працы (працалюбства, супрацоўніцтва) в)адносіны да людзей дабрыня, сумленнасць, давер, павага) г)адносіны да сябе (сумленне, годнасць, самапавага, патрабавальнасць да сябе)

Крытэрыі маральнай выхаванасці: 1)наяўнасць маральных ведаў; 2)рэалізацыя каштоўнасных перакананняў у канкрэтных учынках асобы; 3)пераход маральных ведаў у сіс-му каштоўнасных перакананняў; 4)выяўленне каштоўнасных перакананняў праз асобасныя якасці. 5)адпаведнасць узроўню выхаванасці грамадскім нормам.

Эстыт. вых-не арганічна звязана з тэрмінам эстэтыка (навукі аб прыгожым). Эстэт. вых-не абазнач. працэс фар-ня пачуццяў у галіне прыгожага. Эстэтычнае выхаванне - гэта мэтанакіраваны працэс фарміравання эстэтычнай культуры асобы, развіццё яе здольнасцяў у вобласці мастацтва, імкненне і ўменне жыць па "законах прыгажосці". Працэс эстэтычнага выхавання ўключае 3 узаемазвязаныя звяны: 1)назапашванне вопыту эстэт. перажыванняў 2)мастацкая адукацыя 3)практычная эстэтычная дзейнасць. Пачуццёвы вопыт школьніка трэба ўзбагачаць не гвалтоўна, а планамерна. Змест эстэт. выхавання: 1.фарміраванне эстэт. запатраб-ня ў галіне маст-ва, 2.раз-цё ў вучняў маст.ўспрымання; 3. авалодванне ведамі, звязанымі з разуменнем маст-ва. 4.фарм-не маст. густу. На эстэт. развіццё шк-ка звернуты дысцыпліны мастацтвазнаўчага цыклу: музыка, выяўленчае маст-ва, літ-ра. Формы эстэт. выхавання: лекторыі, факультатывы, гурткі, сустрэчы з дзеячамі маст-ва.

20. Грамадзянскае выхаванне

Выхаванне грамадзяніна – адна з галоўных задач адукацыйнай установы. Асноўная мэта грамадзянскага выхавання складаецца ў фарміраванні грамадзянскасці як галоўнай якасці асобы. Станаўленне грамадзянскасці як якасці асобы вызначаецца як сіламі педагогаў, бацькоў, так і ўмовамі ў грамадстве - асаблівасцямі дзяржаўнага ўладкавання, узроўнем палітычнай, маральнай культуры грамадства.

Грамадзянскасць – комплекс суб’ектыўн. якасцей асобы, якія праяўл-цца ў адносінах і дзейнасці чал-ка пры выкананні ім асн. сац-ралявых ф-цый – усвядомленай законапаслухмян-ці, патрыят. адданасці радзіме. Асн. мэта – выхаванне ч-ка-грамадзяніна. Для дасягн. мэты выраш. наст. задачы: 1)фарміраванне беражл. адносін да гісторыі айчыны, яе культуры, павагі дзярж законаў і адказнасці за лёс радзімы 2) выхав-не гатоўн-ці да абароны радзімы 3)засваенне навучэнцамі патрабаванняў прававых нормаў і забеспячэнне патр-ці ў прытрымліванні прававых норм паўсядзённага жыцця. Асн ср-кам грам. выхав. з’яўл пр-с навучання: прадметы грам-паліт, гуманіт і прыродазн-га цыклаў.

Крытэрыі сфарм-ці грамадз-ці: веданне канст-цыі РБ, грамадз. правоў і абав-ў, законапаслух-ць, гатоўн-ць да актыўн. удзелу ў жыцці гр-ва, сфарміраванасць патр-ці абараняць інтарэсы Радзімы.