Антпенен тарқайды

Антпенен тарќайды.

Жиылса кеңеске.

Ор ќазып байќайды

Туа жау емеске.

Анттасып алќайды,

Сен тентек демеске.

Кім антын шайќайды.

Амал жоќ жемеске.

Аз адам шаршайды,

Ебіне көнбеске.

Басы ыңғай ќайќайды,

Амал жоќ өлмеске.

Ел састы аңќайды,

Би тартты егеске.

Жұрт тағы мал жайды

Ой ќылар бермеске.

Өсімге ќол жайды,

Тай алып серкешке.

Алмаса ол тайды,

Дап-дайын көрмеске.

Кедей би жантайды

Сауыр мен өркешке.

Саумаќќа ол байды,

Кеңесер би кешке.

Ќайғы ќып болмайды.

Өкпелеп білмеске.

Сүйтсе де оңбайды,

Бұрынғы түсті еске. 

Пысыќтар шалќайды,

Таласып теңдеске.

Бермеске ќағып шонтайды

Өзімен жемдеске.

Таласып тарќайды

Аќшадан төрт-беске.

Бірлікті шайќайды,

Араз бол өнбеске.

Асќа, тойға баратұғын,

Жаны асығып жас жігіт,

Ќолға кетті жауға бір күн,

Тірі адамның ісі — үміт.

Ќозғады жау батыр ерді,

Жауға сойќан салғалы.

Ќалыңдығы ќала берді,

Жатыр еді алғалы.

Асыќсаң да, шырағым,

Саған деген ќұданың

Жазылған ќандай жарлығы,

Есіткен жоќ ќұлағың.

Ќалыңдыќ ќұшып, сүюге

Күйеуіне ынтызар.

Келісімен тиюге

Дайындалған ойы бар.

Көйлегін аќтан тіккіштеп,

Күні-түні демалмай,

Бітіруге жүр күштеп.

Асыќќансып, тоќталмай.

Сен асыќќан екен деп,

Алла әмірін өзгертпес.

Айтќаның болар ма екен деп,

Мен ќорќамын, көз жетпес,

Жара басты кеудені,

Жаудан өлді ар үшін,

Ескермей өзге дүниені,

“Аћ!” деп өтті жар үшін.

Жамандыќ тұрмас күттіріп,

Ел есітті, ќыз білді,

Аќ көйлекті бітіріп,

Кебінім деп киді, өлді...

Ќол жетпеген некені

Сүйіп кеткен жан екен.

Көзің неге жетеді,

Ќосылмаќ, онда бар ма екен?

Шыны ғашыќ жар болса,

Неге өлдім деп налымас.

Онда екеуі кез келсе,

Бірін бірі, танымас.

Ата-анаға көз ќуаныш—

Алдына алған еркесі.

Көкірегіне көп жұбаныш,

Гүлденіп ой өлкесі.

Еркелік кетті.

Ер жетті,

Не бітті?

Оќытарсың молдаға оны,

Үйретерсің әрнені.

Медеу етіп ойы соны,

Жаны тыныштыќ көрмеді.

Жасында күтті,

Дәме етті,

Босќа өтті .

Ата көңілі жанбаса бір.

Артыќ өнер шыќпаса

Ел танымай, үй танып ќұр,

Шаруасын да ұќпаса.

Үміті ќайда?

Соны ойла,

Абайла!

Сүйер ұлың болса, сен, сүй,

Сүйінерге, жарар ол.

Сүйкімі жоќ ќұр масыл би

Сүйретіліп өтер сол.

Табылмас ќайла.

Ойбайла

Не пайда?

Зарланарсың, ойланарсың

Не болам деп енді мен.

Ќұрбылардан ќорланарсың,

Тәңірі ісіне сен де көн.

Ќайғысыз бенде

Көрдің бе,

Өміріңде?

Тәңірі сорлы етсе бенде,

Не бітірер ќұр жылап.

Жігері жоќ аќылы кенде,

Жанбасыңнан жат сұлап!

Бір жаман мен бе?

Дедің бе

Көңіліңде?