Құлақтан кіріп, бойды алар

Құлақтан кіріп, бойды алар

Жақсы ән мен тәтті күй.

Көңілге түрлі ой салар,

Әнді сүйсең, менше сүй.

Дүние ойдан шығады,

Өзімді өзім ұмытып,

Көңілім әнді ұғады,

Жүрегім бойды жылытып.

Аңсаған шөлде су тапса,

Бас қоймай ма бастауға?

Біреу түртсе, я қақса

Бой тоқтамас жасқауға.

Бір күйгізіп, сүйгізіп,

Ескі өмірді түргізер.

Өмір тонын кигізіп,

Жоқты бар қып жүргізер.

Есіткендей болады

Құлағым ескі сыбырды.

Ескі ойға көңілім толады,

Тіріліп өткен құрғырды.

Ішіп, терең бойлаймын,

Өткен күннің уларын.

Және шын деп ойлаймын,

Жұрттың, жалған шуларын.

Тағы сене бастаймын

Күнде алдағыш қуларға.

Есім шығып қашпаймын,

Мен ішпеген у бар ма?

Құр айғай бақырған

Құлаққа ән бе екен?

Өнерсіз шатылған

Кісіге сән бе екен?

Өңкей надан антұрған,

Қанша айтса, жан ба екен?

Бос жүріп қор қылған

Өміріңе сән бе екен?

Ұялма деген көңіл үшін,

Ұсақ қулық бір ғана өмір үшін.

Татымды достық, та жоқ, қастық та жоқ.

Жігері жоқ, маңызы жеңіл үшін.

Жалығу бар, шалқу бар, іш пысу бар,

Жаңа сүйгіш адамзат, көрсе қызар.

Ар мен ұят ойланбай, тәнін асырап,

Ертеңі жоқ, бүгінге болған құмар.

Туысқаның, достарың—бәрі екі үшті,

Сол себепті досыңнан дұшпан күшті.

Сүйсе жалған, сүймесе аянбаған,

Бұл не деген заманға ісім түсті?!

Өзің үлкен, қылығың- бала-шаға,

Балаша мәз боп жүрсің тамашаға.

Әкесі ұрысса балаға ол да достық,

Баласы ұрысса әкеге жараса ма?

Алланың рахматын

Жар тауып әрнеге.

Әр рахман ол атын

Үйреткен жүмлеге.

Дұғамның қуатын

Жіберме өңгеге.

Әбіштің сауқатын

Беркітсең кеудеге. 

Рәушән сипатын

Тез көрсет бендеге.

Осындай шапқатын

Ұмытам мен неге?

Зар хатым — бұл хатым.

Бізді тыныш жүр деме.

Азайып қуатым,

Денем жүр көрмеге.

Бұл — жазған сұңғатым,

Көңіл ашар бір наме

Менің сол рахатым

Көзіме сүрмеге.

Талаптың мiнiп тұлпарын.

Тас қияға өрледiң.

Бiр ғылым едi iңкәрiң,

Әр қиынға сермедiң.

Көзiңдi салдың, тұрғыға,

Бейнетiн көрмедiң.

Бiрге оқыған құрбыға

Бас бәйгенi бермедiң.

Бала болдың жас болдың, -

Жалғандыққа ермедiң.

Төре болдың, бас болдың-

Көкiрегiңдi кермедiң.

Ел iшiне сау келсең,

Тағлым айтпас ер ме едiң?

Жол көрсетiп сонда өлсең,

Арманым бар дер ме едiм?

Iздеп табар жалғаннан

Бала берген бенде едiм

Бенде өлмейдi арманнан,

Мiнеки, мен де өлмедiм.

Бермеген құлға, қайтесiң,

Жұлынарлық, ерiктi,

Ажал тура келген соң,

Шыдатпайды берiктi.

Ғарiптiкке көз жеттi.

Алғаннан соң серiктi.

Өмiрiн берген құдайым,

Ажалын да берiптi.

Сақта деймiз, қайтемiз,

Iлiнген жалғыз тiректi.

Тағдырына тәбдил жоқ,

Тәубе қылсақ _керектi.

Кәркиден пiлдей қуатты,

Тағы арыстан жүректi,

Аплатон, Сократ ақылды,

Қаћарман Ғали бiлектi.

Өз заңымша ұқсаттым

Берген құдай тiлектi.

Оспанды алған бұл өлiм,

Тәубе қылсақ керек-тi.

Мұсылманға қоймаған

Орынсыз жанжал шатақты,

Ерегiскен жауларын

Кiсен салып матапты.

Зекет жиып, егiн сап,

Тойдырған ғарiп, жатақты.

Ескендiр,Темiр, Шыңғыстай

Мұсылманда атақты

Мұқым қазақ баласы

Тегiс ақыл сұрапты.

Тобықтыны ел қылып,

Басын жиып құрапты,

Меккеде уақып үй салып

Пәтер қып, жаққан шырақты.

Бiр құдайдың жолына

Малды аямай бұлапты

Ажал уақыты жеткен соң,

Соның да гүлi қурапты.

Қажыны алған бұл өлiм,

Сабыр қылсақ, керек-тi.