24. Псіхалагічныя асновы сучаснага навучання.

Нав-не – планамернае, мэтанакіраванае і арганізаванае ўздзеянне на ч-ка з мэтай раз-ця асобы і фар-ня ў яе сіс-мы вун. Асноўныя накірункі сучаснага нав-ня: 1) традыцыйнае нав-не (асн.задача – перадача вучням пэўных ведаў у гатовым выглядзе і праверка ступені іх засваення без алтэрнатыўных метадаў, арыентацыя на сярэдняга вучня. Н.Ф.Талызіна – першая дала паняцце); 2) развіваючае нав-не (развіццё ідзе разам з навучаннем); 3) праблемнае нав-не (разлічана не столькі на засваенне гатовых вун, паняццяў, колькі на непасрэднае разв. мыслення навучэнцаў у працэсе рашэння імі разнастайных праблем.Распрацаваў Занкоў.4) праграміраванае нав-не (нав-не ідзе па модулям, порцыям інф-цыі. Калі дзіця засвайвае г. блок інфарм, пераходзіць да наступнага, калі не – вяртаецца назад і нанава вывучае)біхевіалізм- Скінер. 5) дыферэнцыяльнае нав-не (нав-не, дзяцей у строгай адпаведнасці з іх узроставымі асаблівасцямі і індывідуальнасцямі, інтарэсамі, схільнасцямі і здольнасцямі. ДН патрабуе значнай тэарэтычнай і метадычнай забяспечанасці. 2 формы арган-цыі ДН: а) знешняе - з фармальным падзелам вучняў на групы, класы: гуманітарн., матэмат… б) унутранае ДН – індывід. падыход да кожнага вучня ў класе.

25. Стр-ра вучэбнай дз-сці. Матывацыя вучэння.

Навучанне – сумесная вуч. дз-сць нас-ка і вучня, у ходзе якой арганізавана і планамерна адбываецца перадача і засваенне вун і раз-цё здольнасцяў. Вучэнне – дз-ні самога вучня, накіраваныя на набыццё вун. Навучэнне – працэс і вынік вучэння, набыццё ч-кам вун як у ходзе спецыяльна арганізаванай вуч. дз-ці, так і пад уздзеяннем стыхійных фактараў. Кампаненты вуч. дз-сці: 1)матывацыя; 2)вучэбная задача; 3) вучэбныя дз-ні; 4)кантроль; 5)ацэнка. (1)Матывацыя вуч. дз-ці – сукупнасць матываў, якія стымулююць вучня да мэтанакіраванаму і сістэмнаму засваенню вун.

Класіфікацыя матываў вучэння: (Мацюхіна) 1)вучэбна-пазнавальныя матывы: а)звязаныя са зместам вучэння –матывацыя зместам (памкненне ведаць новыя факты, авалодаць ведамі, спосабамі дз-няў; вялікае зн-не мае вынік); б)звязаныя з самім працэсам вучэння – матывацыя працэсам (памкненне праяўляць інтэлектуальную актыўнасць, разважаць, думаць, пераадольваць перашкоды ў працэсе пазнання; вуч. захапляе сам працэс вучэння, а не яго вынікі). 2)матывы звязаныя з тым, што ляжаць па-за вуч. дз-цю: а)шырокае сац. *доўга і адказнасцю перад гр-вам, класам, педагогам; *самавызн-ня (разумення мэты ведаў д/будучага, жаданне падрыхтавацца да будучай працы і г.д.) і самаўдасканалення (усведамленне неабходнасці далейшага раз-ця асобы ў выніку вучэння); б)вузкаасабістыя: *дабрабыту (імкненне атрымаць адабрэнне з боку н-каў, бацькоў, аднакласнікаў, атрымаць добрыя адзнакі); *прэстыжу (жаданне быць у ліку першых, быць лепшым, заняць годнае месца сярод сяброў); в)адмоўныя – матывацыя пазбягання непрыемнасцяў (памкненне пазбегнуць непрыемнасцяў, як. м. узнікнуць з боку настаўнікаў, бацькоў, аднакласнікаў, калі ён не будзе добра вучыцца). У працэсе пазнавальнай дз-ці матывацыя вучэння м. змяніцца: вядучыя матывы стануць другараднымі, і наадварот. Віды вучэбнах дз-няў: 1)у залежнасці ад суаднясення з псіхічнай дз-сцю: а)разумовыя; б)перцэптыўныя; в)мнемічныя (запамінанне); 2)у залежн. ад хар-ру дз-няў: а)рэпрадуктыўныя; б)прадуктыўныя.