1. Педагогіка як навука. Сістэма педагагічных навук. Сувязь педагогікі з іншымі навукамі аб чалавеку.

Педагогіка - навука аб заканамернасцях выхавання людзей, аб кіраванні іх развіццём у адпаведнасці з запатрабаваннямі грамадства.

Аб'ект педагогікі - чалавек, які развіваецца ў выніку выхаваўчых адносін.

Прадмет педагогікі - выхаваўчыя адносіны, якія забяспечваюць развіццё чалавека.

Структура педагогікі: 1) агульная педагогіка - даследуе асноўныя заканамернасці адукацыі; агульная педагогіка ўтрымлівае чатыры вялікіх раздзелы: а)агульныя асновы педагогікі; б)тэорыя навучання (дыдактыка); в)тэорыя выхавання; г)кіраванне адукацыйнымі сістэмамі. 2) узроставая педагогіка - дашкольная, школьная педагогіка, педагогіка дарослых, якая вывучае ўзроставыя аспекты навучання і выхавання; 3)карэкцыйная педагогіка - сурдапедагогіка (навучанне і выхаванне глухіх), алігафрэнапедагогіка (навучанне і выхаванне разумова адсталых і дзяцей з затрымкамі разумовага развіцця), лагапедыя (навучанне і выхаванне дзяцей з парушэннямі прамовы); 4) прыватныя методыкі - даследуюць спецыфіку ўжывання агульных заканамернасцяў навучання да выкладання асобных навучальных прадметаў; 5) гісторыя педагогікі і адукацыі - вывучае развіццё педагагічных ідэй і практыкі адукацыі ў розныя гістарычныя эпохі; 6) галіновая педагогіка (ваенная, спартовая, вытворчая).

Педагогіка цесна звязаная з філасофіяй. Філасофскае вучэнне спрыяе асэнсаванню мэт выхавання і адукацыі.

Этыка і эстэтыка - дапамагаюць рашэнню педагагічных задач маральнага, эстэтычнага выхавання, фарміравання навуковага светапогляду.

Сацыялогія - даследуе асноўныя тэндэнцыі развіцця груп насельніцтва, уплыў сацыяльнага асяроддзя на чалавека, яго становішча ў грамадстве.

Медыцына прывяла да з'яўлення карэкцыйнай педагогікі як адмысловай галіны педагагічнага ведання, прадметам якой з'яўляецца адукацыя дзяцей з адхіленнямі ў развіцці.

Псіхалагічнымі навукамі, якія вывучаюць заканамернасці развіцця псіхікі чалавека. Неабходна разумець уласцівасці чалавечай прыроды, яе запатрабаванні, улічваць законы псіхічнай дзейнасці і развіцці асобы, будаваць адукацыю.

Этнаграфія і фалькларыстыка. Вывучэнне народных традыцый, абрадаў і звычаяў розных народаў, помнікаў народнага эпасу служыць асновай для фарміравання адмысловай галіны педагогікі - народнай педагогікі. Яна вывучае выкарыстанне гэтых помнікаў культуры ў выхаванні сучасных школьнікаў.

2. Метадалогія і метады навукова-педагагічных даследаванняў, іх характарыстыка і выкарыстанне ў навучальна-выхаваўчым працэсе.

Метадалогія- вучэнне аб прынцыпах, арганізацыі, формах і метадах навуковага пазнання.

Пед. Метадалогія - сукупнасць тэарэтычных становішчаў аб педагагічным пазнанні і ператварэнні рэчаіснасці.

Узроўні пед. Метадалогіі: 1. Вышэйшы(філасофскі) –змест: найбольш агульныя законы разв. Грамадства, мыслення, прыроды, устаноўленныя філасофіяй. 2. Агульна-навуковая метадалогія – тэарэт. Канцэпцыі. Якія можна парымяніць да ббольшасці навук. Дысцыплін(тэорыя пазнання, логіка і інш.). 3.Дакладна-навуковая матадалогія – сукуп. Прынцыпаў, метадаў і працэдур даследванняў, як. Выкар. У той ці інш. Навук. Дысцыпліне. 4. Тэхналагічная метадалогія – методыка і тэхніка даследванняў. Усе гэтыя ўзроўні падпарадкаваны адзін аднаму і утвараюць сістэму, але АСНОВА- ФІЛАСОФСКІ.

Падыходы да метедалагічнай педагогікі: 1. Цэласны – патрабуе разглядаць пед. Працэс як цэласную сістэму з вызначанай сіруктурай (навучанне і выхаванне), 2. Асабовы – азначае прызнанне сацыяльна дзейнаснай і творчай сутнасці асобы, якая разглядаецца як вынік грамадска-гістарычнага развіцця і носьбіт культуры, 3. Дзейнасны – разглядае дзейнасць як аснову, сродак і фактар чалавечага развіцця, як спосаб існавання чалавека. 4. Полесуб’ектыўны (дыялагічны) – асоба - вынік зносін у навакольным асяроддзі. 5. Культуралагічны – сцвярджае, што пед. Працэс павінен быць арганізаваны як засваенне дзецбмі культуры сучаснага грамадства ва ўсіх аспектах (культура працы, культура ўзаемаадносін). 6. Аксіялагічны – навука аб каштоўнасцях, рэалізацыі чал. Каштоўнасцей,чал. Жыцця у грамадстве. 7. Этнапедагагічны – працэс выхавання апіраецца на нац. Культуру і традыцыі народа. 8. Антрапалагічны – выкарыстанне дадзеных усіх навук аб чалавеку ў пед. Працэсе.

Пад педагагічнымі даследаваннямі разумеецца працэс і вынік навуковай дзейнасці, накіраванай на атрыманне новых ведаў пра пед. Працэс (яго заканамернасці, структуру, змест, тэхналогіі)

Педагагічныя даследаванні: 1. Фундаментальныя - падводзяць вынікі тэарэтычных і практычных дасягненняў педагогікі.2. Прыкладныя - накіраваныя на паьбглыбленае вывучэнне асобных бакоў педагагічнага працэсу.

Любое даследванне рэалезуецца праз пэўную методыку. Методыка пед. Даследвання – сукупнасць прынцыпаў, метадаў і прыёмаў арганізацыі даследчай дзейнасці.

Метад пед. Даследвання – спосабы вывучэння пед. З’яў і атрыманне аб іх новай інфармацыі.:

1. Метады вывучэння педагагічнага вопыту (метады эмпірычнага пазнання педагагічных з'яў) служаць сродкам збору навукова-педагагічных фактаў: назіранне, гутарка, інтэрв'ю.

Эксперымент - праверка метаду, прыёму працы длявыяўлення яго педагагічнай эфектыўнасці. Этапы эксперымента: 1. тэарэтычны (пастаноўка праблемы, азначэнне мэты, аб'екта, прадмета, задач) 2. метадычны (распрацоўка методыкі даследаванняў) 3. уласна эксперымент (правядзенне серыі досведаў) 4. аналітычны (колькасны і якасны аналіз).

2. Метады тэарэтычнага даследавання: тэарэтычны аналіз і сінтэз. Тэарэтычныя метады звязаныя з вывучэннем літаратуры: складанне бібліяграфіі, канспектаванне.

3. Матэматычныя і статыстычныя метады ўжываюцца для апрацоўкі атрыманых дадзеных, для ўсталявання колькасных залежнасцяў (рэгістрацыя, ранжыраванне)