4 Змест справагдачы

Справаздача па лабараторнай рабоце павінна ўтрымліваць:

4.1 Назву, мэту работы і спіс выкарыстоўваемых прыбораў і абсталя­вання.

4.2 Даследуемую схему (малюнак 3.1), вынікі замераў (табліцы 3.1 – 3.3), графікі залежнасцей n=f(R_я), n=f(I_ау), n=f(U).

4.3 Выснову пра тое, як можна рэгуляваць частату вярчэння РПТ.

Даследаванне асінхроннага рухавіка з каротказамкнутым ротарам

Мэта работы

Азнаемiцца з будовай i прынцыпам дзеяння асiнхронных рухавiкоў з карот­казамкнутым ротарам i даследаваць iх характарыстыкi.

1 Прыборы I абсталяванне

1.1 Лабараторны стэнд.

2 Кароткiя тэарэтычныя звесткi

Асiнхронныя рухавiкi (АР) складаюцца з нерухомай часткi статара i рухомай – ротара. Статар АР складаецца з корпуса, асяродка з абмоткай. У дадзенай лабараторнай рабоце даследуецца трохфазны АР. Ротар АР складаецца з вала i асяродка з абмоткай. Абмотка АР з каротказамкнутым ротарам уяўляе сабой шэраг металiчных стрыжняў, якiя раўнамерна размешчаны у пазах асяродка i замкнуты з абодвух бакоў каротказа­мыкаючымi кольцамi. Такую абмотку пры­нята называць “вавёрчына кола”.

Пры падключэннi трохфазнай абмоткi статара да крынiцы сiлкавання ў ёй узнiкае самавярчальнае магнiтнае поле, якое верцiцца з частатой n₁, якая назы­ваецца сiнхроннай.

(3.1)

дзе f₁ – частата сiлкуючага напружання, Гц;

р – лiк пар палюсоў, шт.

Самавярчальнае магнiтнае поле наводзiць электрарухаюiчую сiлу (ЭРС) у абмотках статара i ротара. ЭРС, што наводзiцца ў абмотцы статара накiравана насустрач сiлкуючаму напружанню i абмяжоўвае ток у абмотцы. Абмотка ро­тара замкнута, таму ЭРС у ёй утварае ток. Ток у абмотцы ротара ўзаемадзей­нiчае з самавярчальным магнiтным полем статара, што вядзе да з’яўлення электрамагнiтнай сiлы, якая верцiць ротар. Вярчальны момант у АР узнiкае толькi пры няроўнасцi частаты вярчэння магнiтнага поля статара n₁ i частаты вярчэння ротара n₂. Прычым заўсёды n₁>n₂. Велiчыня, якая характарызуе ня­роўнасць гэтых частот называецца слiзгаценнем s.

. (3.2)

Эксплуатацыйныя уласцiвасцi АР характарызуюцца iх рабочымi i механiч­нымi характарыстыкамi. Рабочыя характарыстыкi ўяўляюць сабой залеж­насць частаты вярчэння рухавiка n₂, каэфiцыента карыснага дзеяння (ККДз) , карыс­нага моманту М₂, каэфiцыенту магутнасцi cos i току статара I_а ад карыснай механічнай магутнасцi на валу рухавіка P₂ пры пастаянных напру­жаннi сiлка­вання U₁ i частаце сiлкуючага напружання f₁.

Рабочыя характарыстыкi АР можна вызначыць з дапамогаю нагрузачнага ге­нератара, якi размяшчаецца на адным вале з рухавiком. Магутнасць генератара P_г, Вт роўна

P_г=U_г*I_г, (3.3)

дзе U_г – напружанне на вывадах генератара, В;

I_г – ток нагрузкi генератара, А.

Карысная магутнасць АР P₂, Вт будзе роўна

P₂=P_г+P_г, (3.4)

дзе P_г – страты магутнасцi у генератары, Вт.

Калi ўявiць, што страты энергii ў рухавiку i ў генератары роўны, то можна запiсаць, што

, (3.5)

дзе P₁ – электрычная магутнасць, што спажывае рухавiк, Вт.

Карысны момант, ККДз i сos вызначаюцца па формулах

, (3.6)

, (3.7)

, (3.8)

дзе U₁ – напружанне сiлкавання АР, Вт; у лабараторнай рабоце яно роўна 127 В;

I₁ – ток, што працякае ў абмотцы статара АР.

М₂,

І₁, η,

n₂, cosφ

η, n₂

cosφ І₁

М₂

Р₂

Малюнак 4.1 – Рабочыя характарыстыкi АР

n M₂

M₂ s

Малюнак 4.2 – Механiчныя характарыстыкi АР