Змест

Лабараторная работа № 1 Даследаванне аднафазнага трансфарматара	2
Лабараторная работа № 2 Даследаванне рухавіка пастаяннага току	8
Лабараторная работа № 3 Рэгуляванне частаты вярчэння рухавіка пастаяннага току	13
Лабараторная работа № 4 Даследаванне асінхроннага рухавіка з каротказамкнутым ротарам	17
Лабараторная работа № 5 Даследаванне работы асінхроннага выканаўчага рухавіка	22
Лабараторная работа № 6 Даследаванне крокавага рухавіка	26
Літаратура	30

Даследаванне аднафазнага трансфарматара

Мэта работы

Вывучыць будову трансфарматараў, вызначыць з дапамогаю доследаў халас­тога ходу i кароткага замыкання асноўныя параметры аднафазнага трансфар­ма­тара, атрымаць залежнасцi U₂(I₂) i (I₂).

1 Прыборы I абсталяванне

1.1 Лабораторны стэнд.

2 Кароткiя тэарэтычныя звесткi

Трансфарматарам называюць статычнае электрамашыннае прыстасаванне, якое мае дзве або болей iндуктыўна звязяныя абмоткi i прызначанае для пера­ўтварэння адной (першаснай) сiстэмы пераменнага току і напружання ў iншую (другасную) сiстэму пераменнага току і напружання. Пры гэтым поўная магут­насць ў трансфарматары S ў першасным і другасным ланцугах трансфарматара застанецца нязменнай.

S=U₁*I₁=U₂*I₂=сonst, (1.1)

дзе U₁, U₂, I₁ i I₂ – напружанне, В i сiла току, А у першаснай i другаснай абмот­ках транcфарматара.

Ф

ω₁ ω₂

U₁ U₂

Малюнак 1.1 – Электрамагнiтная схема трансфарматара

Трансфарматар складаецца з магнiтапроваду (асяродка) i двух (або болей) аб­мотак. Асяродак выконваецца з магнiтнага матэрыялу (лiставой электратэх­нiчнай сталi) i служыць для ўзмацнення магнiтнай сувязi памiж абмоткамi. Абмоткi выконваюцца пераважна з iзаляванага меднага дроту. Першаснай завецца абмотка, якая падключаецца да крынiцы сiлкавання, другаснай – тая, да якой падключаецца нагрузка.

U₂, U₂

cosφ,

η η

cosφ

I₂

Малюнак 1.2 – Характaрыстыкi трансфарматараў

Важнымi характaрыстыкамi трансфарматараў з’яўляюца залежнасцi каэфіцы­ента карыснага дзеяння , кафіцыента магутнасці cos і другаснага напружання U₂ ад тока І₂. Залежнасць U₂(I₂) называецца вонкавай характэрыстыкай транс­фарматара.

Схема замяшчэння трансфарматара мае выгляд, які паказаны на малюнку 1.3, дзе r₁, х₁ – супрацiўленнi першаснай абмоткi; r_2', х_2' – супрацiўленнi другаснай абмоткi, якія прыведзеныя да першаснага напружання; r_m, х_m – супрацiўленнi ланцугу намагнiчвання.

І ₁ І₂

Малюнак 1.3 – Схема замяшчэння трансфарматара

Асноўныя параметры трансфарматараў могуць быць вызначаны з дапамогаю доследаў халастога ходу (х.х.; у велічынях пазначаецца індэксам 0) i кароткага замыкання (к.з.; у велічынях пазначаецца індэксам k). Халасты ход транс­фарматара – гэта такi рэжым, пры якiм да яго першаснай абмоткi падаецца намiнальнае напружанне U₁₀=U_1нам , a другасная абмотка разамкнута, г.зн I₂₀=0. У вынiку доследа х.х. знiмаюцца значэннi напружання ў першасным i дру­гасным ланцугах U₁₀, U₂₀, току ў першасным ланцугу I₁₀ i магутнасцi ў пер­шас­ным ланцугу P₁₀. Па выніках доследа х.х. вызначаецца каэфiцыент трансфар­мацыi

k (1.2)

i параметры схемы замяшчэння трансфарматара.

, (1.3)

, (1.4)

, (1.5)

. (1.6)

Пры доследзе кароткага замыкання другаcную абмотку замыкаюць накa­ратка, а да першаснай падаюць такое панiжанае напружанне U_1k, пры якiм токi ў абмотках роўны намiнальным значэнням I_1k=I_1н i I_2k=I_2н. Па вынiках доследа знаходзяць U_1k, I_1k, P_1k i разлiчваюць поўныя супрацiуленнi схемы замяшчэння пры к.з.

, (1.7)

, (1.8)

, (1.9)

а потым знаходзяцца велічыні r₁, r_2', х₁, х_2'.

, (1.10)

. (1.11)

Супрацiўленнi r₂ i х₂ могуць быць знойдзены наступным чынам

, (1.12)

. (1.13)

У (1.12), (1.13) k бярэцца з доследа х.х.