3. Фуросемид

4. Триамтерен

5. Индапамид

Тест №354. « Калий - және магний« сақтаушы диуретиктер:

1. Циклометиазид, маннит

2. Спиронолактон, оксодолин

3. Гидрохлортиазид, фуросемид

4. Триамтерен, амилорид

5. Клопамид, индапамид

Тест №355. Дихлотиазидтің диуретикалық әсері байланысты:

1. Натрий және хлор иондарының реабсорбциясының төмендеуімен

2. Калий және бикарбонаттар реабсорбциясының жоғарылауымен

3. Магний реабсорбциясының жоғарылауымен

4. кальцийдің шығарылуының төмендеуімен

5. натрийдің шығарылуының төмендеуімен

Тест №356. Диакарбтың әсер механизмі:

1. Ісінген тіндерден сұйықтықты шығару арқылы айналымдағы қанның көлемін жоғарылату

2. Бүйрек өзекшелерінде осмостық қысымды жоғарылату

3. Альдостеронның антагонисті

4. Базалды мембрана арқылы иондардың реабсорбциясын жоғарылату

5. Карбоангидраза тежегіші

Тест №357. Индапамидтің әсер механизмі:

1. Бүйрек өзекшелерінде осмостық қысымды жоғарылатады

2. Натрий, хлор иондарының реабсорбциясын төмендетеді

3. Альдостеронның антагонисті

4. Карбоангидразаны тежейді

5. Холинэстеразаны тежейді

Тест №358. Спиронолактонның әсер механизмі:

1. Дисталды өзекшелерде Na және Cl^- тасымалдануын тежеу

2. Карбоангидразаны тежеу

3. Альдостеронның конкурентті антагонисті

4. Жинағыш түтікшелерде Na тасымалдануын тікелей тежеу

5. Генле ілмегінің жоғарылағыш жуан бөлігінде Na, K және Cl белсенді тасымалдануын тежеу

Тест №359. Бүйрек өзекшелері эпителиінің қызметіне тікелей әсер ететін диуретик:

1. Маннит

2. Мочевина

3. Амилорид

4. Спиронолактон

5. Эуфиллин

Тест №360.Альдостеронның антогонисті болып табылады:

1. Маннит

2. Фуросемид

3.Спиронолактон

4. Этакрин қышқылы

5. Амилорид

Тест №361.«Ілмектік» диуретикке жатады:

1. Фуросемид

2. Дихлотиазид

3. Амилорид

4. Мочевина

5. Спиронолактон

Тест №362. Мидың ісінуінде таңдамалы препарат болып табылады:

1. Диакарб

2. Амилорид

3. Фуросемид

4. Спиронолактон

5. Триамтерен

Тест №363. Кальцийдің экскрециясын жоғарылататын диуретик:

1. Преднизолон

2. Дипиридамол

3. Фуросемид

4. Гидрохлортиазид

5. Азатиоприн

Тест №364. Фуросемидтің негізгі жанама әсері:

1. Гипокалиемия

2. Гиперкалиемия

3. Гинекомастия

4. Гипертензия

5. Гипергликемия

Тест №365. Фуросемид қолданылады:

1. Гипотонияда

2. Стенокардияда

3. Миокард инфарктінде

4. Гипертонияда

5. Созылмалы улануда

Тест №366. Зәр шығару жүйесінің инфекциялық ауруларында қолданылатын

антибактериалды препараттар:

1. Гентамицин, дипиридамол

2. Азтреонам, нитроксолин

3. Меропенем, гидрохлортиазид

4. Налидикс қышқылы, гепарин

5. Цефуроксим, меркаптопурин

Тест №367. Зәр шығару жолдарының инфекцияларын емдеу үшін қолданылатын фторхинолондар тобының препараты:

1. Карбенициллин

2. Цефуроксим

3. Ципрофлоксацин

4. Дексаметазон

5. Налидикс қышқылы

Тест №368. Зәр шығару жолдарының инфекциясында қолданылатын жұптастырылған сульфанламидті препарат:

1. Цефтриаксон

2. Азтреонам

3. Сизомицин

4. Ко-тримоксазол

5. Аугментин

Тест №369. Балаларда зәр шығару жолдарының инфекцияларын емдеуде қолдануға ұсынылмайды:

1. Биосинтетикалық пенициллиндер

2. Цефалоспориндер

3. Фторхинолондар

4. Аминопенициллиндер

5. Нитрофуран туындылары

Тест №370. Зәр шығару инфекцияларында қолданылатын 8-оксихинолон туындысы:

1. Гентамицин

2. Меропенем

3. Эритромицин

4. Нитроксолин

5. Фурагин

Тест №371. Зәр шығару жолдарының инфекцияларында фторхинолондар тобының келесі препараттары қолданылады:

1. Уназин, карбенициллин

2. Цефтазидин, фурагин

3. Офлоксацин, ципрофлоксацин

4. Цефепим, ко-тримоксазол

5. Налидикс қышқылы, палин

Тест №372. Созылмалы гломерулонефритті емдеудің үшкомпонентті үлгісіне кіреді:

1. Преднизолон дипиридомол гепарин

2. Циклофосфамид азатиоприн пентоксифиллин

3. Дипиридомол полиглюкин фенилин

4. Гепарин фуросемид преднизолон

5. Пентоксифиллин гипотиазид гепарин

Тест №373. Гломерулонефритте қолданылатын цитостатиктер:

1. Диазепам, натрий оксибутираты

2. Азатиоприн, меркаптопурин

3. Фенобарбитал, преднизолон

4. Тиопентал –натрий, циклофосфан

5. Карбамазепин, варфарин

Тест №374. Дипиридамолды (курантил) гломерулонефритте қолдану оның келесі қасиетіне байланысты:

1. Қабыну медиаторларының бөлінуін азайту

2. Қабыну медиаторларының белсенділігін төмендету

3. Тромбоциттердің агрегациясын төмендету