1. Klasyfikacja według charakteru prawnego członków

1. Organy składające się z przedstawicieli państw / międzyrządowe (członkami są państwa)

1. Międzypaństwowe  reprezentowane przez szefów państw

2. Międzyresortowe  reprezentowane przez przedstawicieli ministerstw

3. Międzyrządowe  reprezentowane przez przedstawicieli rządów; najliczniejsze

2. Organy składające się z funkcjonariuszy międzynarodowych

1. Organy stałych funkcjonariuszy (cywilnych i sądowych)

2. Organy tymczasowych funkcjonariuszy

3. Organy składające się z osób wybranych przez parlamenty państw członkowskich (delegaci, przedstawiciele parlamentu, przedstawiciele wybrani w referendum)

2. Klasyfikacja według funkcji organów

1. Naczelne  składające się z przedstawicieli państw. Podejmują najważniejsze decyzje. Dzielimy je na polityczne i deliberujące.

2. Zarządzające / Wykonawcze  składają się z przedstawicieli poszczególnych państw

3. Administracyjne  pełnią funkcje administracyjne, organizacyjno-techniczne. Często określane są jako Sekretariaty.

4. Kontrolne  pełnią funkcje kontrolne wobec OM. Nazywane są też komisjami, które mogą zajmować się całą OM, lub częścią spraw (np. finanse).

5. Pokojowego rozstrzygania sporów  organy sądowe, trybunały rozjemcze, koncyliacyjne, mediacyjne, śledcze

6. Konsultacyjne  umożliwiają wzajemne konsultacje między organami

7. Doradcze  wyodrębnienie się tej grupy jest sprawą dyskusyjną, ponieważ pozostałe mają tę samą funkcję

8. Operacyjne  zajmują się wypełnianiem decyzji OM wewnątrz lub na zewnątrz OM

9. Proceduralne  pełnią nadzór nad wypełnianiem procedur

* organy naczelne i wykonawcze można zbiorczo nazwać kierowniczymi

3. Klasyfikacja według ważności

1. Główne  działają samodzielnie. Organ naczelny jest w hierarchii najważniejszy.

2. Pomocnicze  w teorii nie działają samodzielnie. Tworzone są przez organy główne, lub na podstawie umowy założycielskiej. Ich celem jest pomoc organom głównym i wydawanie opinii.

4. Klasyfikacja według liczby członków

1. Plenarne

2. Nieplenarne  o limitowanym składzie członkowskim.

Skład organów OM

1. Międzypaństwowe  składają się z przedstawicieli państw

2. Organy funkcjonariuszy  składają się z: 1. funkcjonariuszy stałych cywilnych i sądowych, 2. funkcjonariuszy tymczasowych, 3. tłumaczy i 4. pracowników usług ogólnych (sekretarki, pracownicy fizyczni itp.)

3. Parlamentarne  składają się z przedstawicieli wybranych przez parlamenty państw członkowskich (dominują głównie chadecy, socjaliści i liberałowie)

4. Organy przedstawicieli sfer gospodarczych i społecznych  członkowie wybierani są przez organy naczelne

5. Mieszane  zachowuje się równą liczbę przedstawicieli dla tych państw, dla których dany organ jest wspólny

Kompetencje organów OM

1. Naczelne

   1. Międzypaństwowe  zajmują się obecnie najważniejszymi sprawami dla OM. Określają ogólne ramy polityki i kierunek działalności OM. Zbierają się rzadko (raz na rok, lub rzadziej).

   2. Organy funkcjonariuszy  reprezentują organizację na zewnątrz. Obecnie pełnią niewielką rolę. Głównie funkcje techniczno-usługowe i informacyjno-badawcze.

2. Sądowe  wydają wyroki bez możliwości odwołania. Ich opinie mają charakter doradczy.

3. Operacyjne  wykonywanie decyzji OM i prace badawcze (w odróżnieniu od organów administracyjnych)

4. Parlamentarne  rozbudowują się, by osiągnąć status podobny do parlamentów państwowych. Analizują działalność OM na podstawie raportów. Wywierają nacisk na inne organy i członków.

5. Organy przedstawicieli sfery gospodarczej i społecznej  funkcje doradcze. Nikła rola w praktyce.

6. Mieszane  ułatwiają komunikację innym organom między sobą. Mało ważne.

7. Pomocnicze  ilość kompetencji zależy od ilości kompetencji organów głównych. Zwiększa się ich rola, ponieważ OM się rozbudowują coraz bardziej.

Agencje specjalne  powoływane są na podstawie odrębnej umowy. Posiadają dużą autonomię, własne organy, mogą odrębnie przyjmować członków. Składają raporty ze swojej działalności. Działają w ramach nielicznych OM o szerokim zakresie działalności.

Programy  ich funkcją jest realizacja celów operacyjnych OM. Powoływane są przez organy naczelne, lub są przewidziane w statucie. Mogą być opłacane z budżetu OM, lub z budżetów poszczególnych państw członkowskich. Programy posiadają własne organy.

V. Funkcjonariusze międzynarodowi

Pojęcie funkcjonariusza, warunki i sposoby zatrudnienia oraz gwarancje i zagrożenia ich niezależności

Funkcjonariusz międzynarodowy  osoba fizyczna.

1. Działa na podstawie umowy międzynarodowej, lub aktów pochodnych określających ich status.

2. Funkcjonariusze sądowi powoływani są na kadencje (zazwyczaj długi okres – MTS 9 lat), a cywilni mają umowy na czas nieokreślony.

3. Nie powinni być nigdzie indziej zatrudnieni, zajmować stanowisk politycznych, prowadzić działalności gospodarczej, komentować działalności organizacji (prócz funkcjonariuszy wysokiego szczebla).

4. Nie mogą przyjmować instrukcji i odznaczeń od państw członkowskich.

5. Nie mogą być oskarżeni o zamach stanu przez państwo, którego są obywatelami (są chronieni przed własnym państwem – dotyczy to najważniejszych organizacji i najwyższych rang). Posiadają immunitety o charakterze funkcjonalnym (także na terytorium własnego państwa).

Zagrożenia niezależności funkcjonariuszy:

• Przekupstwo przez państwo, przedsiębiorstwo prywatne, grupę lobbingową. Występuje, gdy część kompetencji przekazana jest na szczebel ponadnarodowy.

• Stwarzanie komfortu życia

• Zastraszanie (np. zatrzymanie członków rodziny pod różnymi pretekstami).

Obecnie można spotkać się z problemem nadreprezentacji funkcjonariuszy z państw wysokorozwiniętych (zwłaszcza z państw anglosaskich).

Kategorie funkcjonariuszy

1. Cywilni (w organach zarządzających i administracyjnych).

2. Sądowi (są najbardziej niezależni).

3. Personel pomocniczy (w organach administracyjnych, ograniczone kompetencje):

1. Tłumacze

2. Pracownicy usług ogólnych

3. Pracownicy fizyczni

VI. Decyzje organizacji międzynarodowych

Decyzja OM  wyraz woli organów, ponieważ to organy są OM.

Rodzaje decyzji OM