1. Szczyty

Teoretycznie powinny odbywać się, co 2 lata. Dotychczasowe:

1. 1985

2. 1990  Szczyt w Paryżu. Karta Paryska instytucjonalizowała OBWE  powstała Rada i Komitet Wysokich Przedstawicieli, Sekretariat w Pradze, Biuro ds. Wolnych Wyborów w Warszawie.

3. 1992  Szczyt w Helsinkach. Dalsza instytucjonalizacja  utworzono urząd Wysokiego Kanclerza ds. Mniejszości Narodowych.

4. 1994  Szczyt w Budapeszcie. Oficjalna zmiana nazwy na OBWE.

5. 1996  Szczyt Lizboński

6. 1999  Szczyt w Stambule.

Decyzje zapadają w drodze konsensusu (przez brak sprzeciwu). Próbowano wprowadzić „konsensus – 1” i „konsensus – 2” (z pominięciem sprzeciwu jednego lub dwóch członków).

2. Stała Rada

Organizuje bieżący dialog polityczny. Składa się z przedstawicieli wszystkich państw członkowskich. Zbiera się raz w tygodniu w Wiedniu.

3. Rada Ministerialna

Raz do roku zbierają się ministrowie SZ państw członkowskich w celu omówienia najważniejszych spraw dla OBWE.

4. Przewodniczący

Minister SZ tego państwa, które sprawuje aktualnie przewodnictwo. W 1998 r. funkcję tę pełnił Bronisław Geremek.

5. Biuro ds. Wolnych Wyborów w Warszawie

Zbiera i wysyła wolontariuszy na wybory. Monitoruje ich przebieg. Kontroluje przestrzeganie praw człowieka, podstawowych wolności, praworządności i demokracji.

6. Zgromadzenie Parlamentarne

Składa się z przedstawicieli parlamentów państw członkowskich. Zajmuje się ocenianiem realizacji celów wytyczanych podczas szczytów i omawianiem podnoszonych spraw. Sesje odbywają się raz w roku.

Środki oddziaływania OBWE  miękkie, polityczne, nie ma sankcji ekonomicznych itp., tylko sankcje organizacyjne.

• Dyplomacja prewencyjna  pokonfliktowa

• Misje ad hoc  mają charakter pokojowy, OBWE nigdy nie sięgnęła po ten środek. Ale wysyła misje długoterminowe (na Bałkanach i w państwach dawnego ZSRR).

Akt Końcowy KBWE

1. Suwerenność i równość państw.

2. Współpraca między państwami.

3. Wykonywanie zobowiązań w dobrej wierze.

4. Powstrzymywanie się od groźby użycia siły i użycia jej.

5. Nienaruszalność granic.

6. Integralność terytorialna państw.

7. Pokojowe załatwianie sporów.

8. Nieingerencja w sprawy wewnętrzne państwa.

9. Poszanowanie praw człowieka.

10. Równouprawnienie i prawo narodów do samostanowienia.

XVIII. Rada Europy

Członkostwo

47 członków (nie są członkami: Kosowo i Stolica Apostolska). Członkostwo stowarzyszone Białorusi jest zawieszone. Brak Kazachstanu – kandyduje. Rada Europy nie jest organizacją uniwersalną (nie ma tego w statucie).

Członkami pierwotnymi jest 10 państw, które podpisały Traktat Londyński w 1949 r. powołujący do życia Radę Europy.

Grecja zawieszona w połowie lat 70. podczas rządów Czarnych Pułkowników.

Pierwszym państwem postsocjalistycznym przyjętym do RE były Węgry w 1990 roku, ale rok wcześniej przyjęto Finlandię, która ze względu na zimną wojnę też nie mogła przystąpić.

Polska przystąpiła 26 XI 1991 r. po przeprowadzeniu pierwszych w pełni demokratycznych wyborów.

Koncepcja przystąpienia progresywnego  zmusza się państwa przystępujące do RE, by przy okazji podpisały Europejską Konwencję o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności z 1950 r.

Członkostwo stowarzyszone  stworzone specjalnie dla RFN (trwało 1 rok, poczym RFN zostało pełnoprawnym członkiem w 1950 r.).

Status obserwatora przy Komitecie Ministrów  NAFTA, Japonia, Stolica Apostolska

Status obserwatora przy Zgromadzeniu Parlamentarnym  Izrael, Kanada, Meksyk

Nowych członków przyjmuje Komitet Ministrów większością 2/3.

Organy