3) III wojna arabsko-izraelska (wojna sześciodniowa)

5.VI.1967 – trwała sześć dni

Casus belli – decyzja Nasera o wycofaniu wojsk ONZ z Synaju (16.V.1967) oraz zamknięcie cieśniny Tiran i zatoki Al-Akaba dla żeglugi izraelskiej

5.VI 1967 wojska izraelskie zdobyły półwysep Synaj, wzgórza Golan, Strefę Gazy, Cisjordanię, wsch. Część Jerozolimy.

Skutki:

- Izrael powiększył trzykrotnie swoje terytorium kosztem Egiptu, Syrii i Jordanii

- Izrael ustabilizował swą pozycję pierwszej militarnej potęgi w regionie

- porażka krajów arabskich

- szczyt arabski w 1967 w Chartumie decyzje:

Nie prowadzenie bezpośrednich negocjacji z Izraelem

Nie uznawanie Izraela

Nie podpisywanie z Izraelem żadnych traktatów pokojowych

Rezolucja ONZ z 1967 (I Arabowie i Żydzi zignorowali tę rezolucję):

Przewidywała „sprawiedliwy i trwały pokój” oraz „bezpieczne i uznane granice” dla Izraela, który w zamian miał się wycofać z terytoriów okupowanych po 1967.

Treść rezolucji była kompromisem między Arabami a żydami.

- niedopuszczalność zdobywania terytoriów drogą podbojów oraz nakaz wycofania się Izraela z ziem zajętych w 1967 – zadowoleni Arabowie i Rosjanie

- ograniczenie wielkości terytoriów, z których Izrael ma się wycofać do tych zajętych w 1967 – zadowolenie żydów i Amerykanów

4) IV wojna arabsko-izraelska (wojna październikowa)/(wojna /Yom Kippur)

6.X,1973 – 22.X.1973

Egipt i Syria podjęły zbrojny wysiłek odzyskania zagarniętych przez Izrael ziem w wojnie sześciodniowej. Kraje arabskie zaatakowały Izrael w dniu największego święta religijnego Yom Kippur.

Po raz 1 arabowie uzyskali pewne sukcesy militarne, ale żadna ze stron nie osiągnęła założonych sobie celów, co pomogło w rokowaniach pokojowych. Skutki:

- Powołano Doraźne Siły Zbrojne ONZ nadzorujące zawieszenie broni

- rozpoczęto dyplomatyczne wysiłki na rzecz całościowego uregulowania konfliktu (bez rezultatów)

- wykorzystanie przez kraje arabskie „broni naftowej” przeciwko USA, Holandii, Portugalii i RPA za ich proizraelską politykę

Konferencja Bliskowschodnia w Genewie 21-22.XII 1973 – dyplomatyczne wysiłki na rzecz całościowego uregulowania konfliktu nie dały rezultatów.

Wykorzystanie przez kraje arabskie „broni naftowej” przeciwko zachodnim sojusznikom Izraela (X 1973 sześć państw Zatoki Perskiej zrzeszonych w OPEC, podwyżki o 70%,potem o 128% + ilościowe ograniczenia eksportu + embargo na ropę naftową dla USA, Holandii, Portugalii i RPA za ich proizraelską politykę. Embargo zniesione III.1974)

USA zainicjowały dwustronne negocjacje izraelsko-egipskie w Camp David pod patronatem J. Cartera. Podpisano 2 porozumienia:

- o ogólnych zasadach pokoju na Bliskim Wschodzie (jak zwykle, pominięcie problemu palestyńskiego) – nie miało to porozumienie większego wpływu na uregulowanie konfliktu

- egipsko-izraelski traktat pokojowy (III.1979) – sukces dyplomacji Izraela, rozłam w świecie arabskim

Traktat przewidywał:

- koniec stanu wojny między obu państwami, nawiązanie pełnych stosunków dyplomatycznych

- zwrot Synaju Egiptowi w ciągu 3 lat

- swoboda żeglugi dla Izraela na Morzu Czerwonym i zatoce Al-Akaba

- stacjonowanie sił ONZ w pobliżu nowych granic

Konferencja Ligi Państw Arabskich w III 1979 zaleciła:

- zerwanie stosunków dyplomatycznych z Egiptem

- zawieszenie go w prawach członka Ligi

- przeniesienie siedziby Ligi z Kairu do Tunisu

- wstrzymanie pomocy gospodarczej dla niego

Układy izraelsko-egipskie nasiliły ekspansjonizm Izraela

- aneksja Wschodniej Jerozolimy(1980)

- 1981 Izrael zaanektował Wzgórza Golan i zignorował wezwanie RB do likwidacji aneksji

- Izrael wkroczył w 1982 r. do Libanu, aby zmusić partyzantów palestyńskich do opuszczenia baz w Południowym Libanie