
- •1Вызначэнне гістарычнай крыніцы. Паняцці "гістарычная крыніца", "гістарычны дапаможнік","гістарычнае даследаванне"…
- •4Роля і месца крыніцазнаўства ў сістэме гістарычных навук
- •8. Классификация исторических источников. Ее суть и цели. Критерии классификации.
- •6Гісторыя крыніцазнаўства
- •40. Беларуска- літоўскія летапiсы XV-XVI стст.Іх публікацыі
- •7Распрацоўка крыніцазнаўства гісторыі Беларусі.
- •12. Архивная эвристика. Архивные учреждения Республики Беларусь и их фонды. Документы по истории Беларуси в зарубежных архивах.
- •9. Систематизация исторических источников. Виды систематизации.
- •52. Асаблівасці публiцыстыкі XIX-XX стст.
- •15. Внешняя критика письменных источников.
- •16. Цели и задачи внутренней критики. Источниковедческий синтез.
- •34. Эканоміка-геаграфічныя і гаспадарчыя апісанні, матэрыялы фіскальнага ўліку канца XVIII - першай паловы хіх стст.
- •49. Літаратурныя і публіцыстычныя творы як гістарычныя крыніцы.
- •36.Статыстычныя крыніцы навейшага часу.
- •41. Адметныя рысы летапісання Беларусі ў к. 15-18 ст.
- •43. Гісторыка-мемуарная літаратура другой паловы XVI-xviіi стст.
- •9. Сістэматызацыя гістарычных крыніц. Віды сістэматызацыі
- •17. Агульная характарыстыка дакументаў заканадаўства як гістарычная крыніца
- •45. Запіскі замежных дыпламатаў і падарожнікаў аб Беларусі XVI-XVIII стст.
- •47.Мемуары навейшага часу.
- •50. Агіяграфічныя крыніцы. Лiтаратурныя I публiцыстычныя творы XI-XII стст.
- •48. Эпiсталярныя крынiцы.
- •53. Зараджэнне і развіццё перыядычнага друку на Бел. У др.Пал. 18-пач.19 ст
- •55. Этапы развіцця перыядычнага друку у савецкі час. Партыйна-дзярж. Кантроль. З’яўленне неафіцыйных і апазіцыйных выданняў
- •18.МатэрыялызаканадаўствазямельРусi IX-XIII стст.
18.МатэрыялызаканадаўствазямельРусi IX-XIII стст.
На раннiх этапах развiццядзяржавы закон амаль не адрознiваецца ад судзебнагарашэння па прыватнамупытанню. Так, у Кароткайрэдакцыi "Рускайпраўды" за забойстваканюшага - штраф 80 грывен,. Найбольшзначныя нормы агульнарускага права X ст.утрымлiваюцца ў дагаворахРусi з Вiзантыяй 911 i 944 гг. Так, згоднаартыкулудагавора 944 г. злодзейпавiненвярнуць не толькiўкрадзенуюрэч, але i заплацiцьяе кошт, а калiпрадаўукрадзенае, то заплацiць у падвоенымпамеры.Дагаворутрымлiвае такую прававую норму як права кроўнайпомсты. Наступныартыкулдагавораўстанаўлiвае, што за ўдар мячом, кап'ём, цiiншайякойзброяйвiнаватыпавiнензаплацiць 5 лiтраўсрэбра.
"Руская праўда" -- першы з дайшоўшых да нас сiстэматычных зборнiкаў заканадаўчых норм усходнеславянскiх земляў X-XII стст. Адначасоваераспаўсюджваннеўсiхгэтыхправавыхнормаў на тэрыторыiБеларусiазначанага часу можнааспрэчваць. Але нельгапакiнуцьпа-заўвагайуплыў "Рускайпраўды" на так званаемясцовае "звычаевае" права i наступныякодэксы права. "Руская праўда" з'яўляецца каштоўнай крынiцай для вывучэння сац.-экан. гiсторыi ўсходнеславянскiх земляў. Яна характарызуестановiшчахалопаў i смердаў, толькi з гэтайкрынiцы мы даведваемсяабiснаваннi такой феадальна-залежнайкатэгорыi як закуп. "РускаяПраўда" - гэтазводпастаноў i судзебныхзвычаяў.
Кiеўская Русь аб'ядналаўсходнеславянскiяземлiтолькi на кароткi час. Гэтая "шматковая" дзяржавааб'ядноўвалаземлi, дзедзейнiчала свае мясцовае звычаевае права.
Звычаевым правам у перыяд ранняга сярэднявечча рэгулявалiся ўсе праваадносiны ў грамадскiм жыццi: структура i кампетэнцыя дзяржаўных устаноў, правы i абавязкi розных класаў, саслоўяў i сац. груп нас-ва, грамадскiя, сямейна-шлюбныя, зямельныя, судова-працэсуальныя, крымiнальныя iiншыя праваадносiны.
Першыязапiсызвычаевага праваБеларусiбылiзроблены ў граматах i дагаворахПолацка, Вiцебска i Смаленска з Рыгай i ЛiвонскiмОрдэнам. Першы з iх (1229 г.) захаваўся ў некалькiхспiсах, магчымаперакладзеных з лацiны.