25) Бүгінгі ақындар шығармашылығының көркемдік-бейнелік сипаты мен стилі

26) Ұлықбек Есдәулетұлы поэзиясының лирикалық пішіні

Халқымыздың таланытты ақыны ұлықбек есдәулет ұлы 1954-жылы 29-сәуірде шығыс қазақстан обылысы зайсан ауданы үлкен қаратал ауылында дүниеге келген. оның « көздеріңе ғашықпын»,«жұлдыз жарығы»,«заман-ай» қатарлы көптеген жыр жинақтары бар.  томенде ақнның быр қанша өлеңдерін назарларыңызға ұсынамыз.    жер мен адам   

келді өмірге жас бала,  қадам басты жасқана.   -тәй-тәй_ деді жер ана.  есейдіде шарқ ұрды, ғашық отқа шарпылды.  пай-- пай  деді жер ана.  жігіт болды,жар сүйді, қызық көрді әр қыилы.  ой. ой ! деді жер ана, көрді сосын соғысты, қасымен қан төгісті, қой-қой-- деді жер ана.  кен қопарды жер жырытты, жарылқады мал жұртты.  балам !   деді жер ана.  кәнәл тартып тырбанды, баққа орады қырларды.  панам!- деді жер ана.  қазынамды нарымды, байлымды барымды, сен ал деді жер -ана.  дәурен отты  қартайды, буынынан әл тайды.  дем ал ! деді жер -ана.                   менің фамылям                           оразбайдың ақын ұлы,               деген атқа лепіріп.              астананың шақырыуы             тынышымды кетіріп.  астанадан жастау кетіп, жеттім үлкен қалаға.  ұлы ақын есдәулет оۈ деген арман санада.     саяқ жұрып дала безер, сал серілеу дағдымен.  сыра қуып қала кезер, стүденіт боп алдым мен.  көфелерде соғып кеуде, күпілдедім мақтандым.  есенинше сөніп кейде, кетугеде шақ қалдым.  бір бөскен соң дес  берембе,  қел мінез ем ұшқалақ, мылится өскеменде, ақыл айтты ұстап ап.  әкең болса бөлкөۈіник, тәртіп бұздың бұл қалай, көрсетпе енді ерке қылық, фамыляңды былғамай.  қонақ үйге кештеу жетіп , кейін естіп күлгенім, мен білмейтін естәулетۈ,  бастығы екен тұрменің.  ердім бірде қарасын боп_ мұқағали жанына.  «есдәулеттің баласы» деп, таныстырды ол жарына.  құшақтады лашын кеп, бармысың деп бауырым, жыласын кеп,сүрәсін кеп, аманба_ деп - ауылым.  жауап таппай бұға бердім, міңгір-міңгір шатылдым, «балдызы» боп шыға келдім, мұқағали ақынның.  - мұқа - дедім былай шыға- әлгі есдәулет кім еді? -алжастырды- а у құдай сыра мұқаң мырыс-мырыс күледі.  ақын шалдың ұлы ма деп шатасқан -ау шырағым.  ол басқа ғой, шындық керек , менің әкем -мұғалым! -бір бүлдірдік,енді үндеме, жатыр қазан асылып, айта көрме сен бірдеңе, қоя салғын жасырып.  шындықты айтсаң екеуімізді, түк татырмай қумайма? туыс қылған екен бызды туыстықты жумайма. ? балдыз болып соныменен , бал шарапты сіміргем.  мұқаңды ойлап тебіренем, сағынамын бүгін мен.  «алматыдан мәскеу кетіп» байсалды бір күйге ендім, «ақын ұлықбек е сдәулетөۈ, деген атқа үйрендім.  түрмешінің жалғызының , түспеседе құны әлі.  мұқағали балдызымын!- дей салғым кеп тұрады.          тотықұс алтынмен торың апталған, өзегің толы өкініш.  мен туып өскен жақтардан, тарту боп келген тоты құс.  кей уақытта болдың сырласым, тотым-ау менің тотым-ау , беюақта болдың мұңдасым, быздың де көңіл жетім -ау.  сайрасаң сазың ғаламат, тұрпатың титтей қос уыс, әуенің бойды аралап, егілтер мені тоты құс.  сайрайсың нені ән қылып, тотым-ау менің тотым -ау.  сағынтып өтер мәңгілік, тіршілік деген осыма-ау.  сағынып туған жеріңді, жылайсыңба әлде тотықұс, аңсаймын менде елімді, ұшпаймыз неге не тұрыс. ? ұшырсам сені көгіңе тотым-ау менің тотым-а-у.  сәлем айт туған еліме, оларда аңсап отыр-ау.