Ən üstün yaranmış Əhli-Beytdir (ə)

Haqq-ədalət mizanında insanın dəyər ölçüsü onun imanı, mə’rifəti və təqvası olduğundan Əhli-beyt (ə) ağıl və düşüncə sahibi olan bütün varlıqlardan üstündür. Əhli-beytin iman və təqvası mələkləri, cin və insi geridə qoyur. Əhli-beyt (ə) mə’rifət zirvəsindədir. Onlar keçmişdən də, gələcəkdən də xəbərdardırlar. Batin də, zahir də onlara gizli deyil. Onların imamət və vilayətinin qəbulu hamı üçün vacibdir. Şəxsiyyətindən asılı olmayaraq, hər bir insan yalnız onlara iqtida sayəsində nicat tapa bilər. Əhli-beytdən (ə) üz döndərənlər qəlbikor və düşüncəsiz varlıq səviyyəsində qalasıdır.³⁹ Belələri zahirən diri olsa da, elmli və mə’rifətli olduğunu iddia etsə də faydasızdır. Cahilin alimə, bilməyənin bilənə, ixtisas sahibi olmayanın mütəxəssisə, yolunu azanın bələdçiyə itaətini ağıl hökm edir. İmama iqtida da bu qəbildəndir və sağlam əql belə bir itaəti rədd etmir.

Şübhəsiz, insan hansı şəraitdə, harada qərar tutmasından asılı olmayaraq, Əhli-beyti (ə) tanıdığı halda onlara iqtida etməsə, dini onlardan öyrənməsə, onların göstərdiyi yolda qədəm atmasa, Qur’anın təfsiri olan səmərəli maarifindən faydalanmasa, qəti göstərişlərinə əməl etməsə, hətta bütün ömrünü cihada sərf etsə də, İslam peyğəmbərinin (s) buyuruğuna əsasən, fayda əldə etməyəcək. Beləcə, əbədi bədbəxtliyə düçar olub, azğınlıqda qalacaq! Bəli, yalnız Qur’ani-məcidə Əhli-beytə (ə) sarılanlar azğınlıqdan qorunacaq, öz təlaşlarında fayda götürəcək, ömrünü zaya çıxarmayacaq. Müxtəlif firqələrə məxsus hədislərin nəql etdiyi kimi həzrət Peyğəmbər (s) buyurur: “Aranızda elə bir əmanət qoyuram ki, ona sarılsanız heç vaxt yolunuzu azmassınız: onlardan biri o birindən böyükdür: Allah tərəfindən yerə doğru çəkilmiş ip olan Allahın kitabı və mənim əhli-beytim (ə). Bu iki şey Kövsər hovuzu kənarında mənə çatanadək bir-birindən ayrılmaz. Diqqətlə baxın ki, mən olmayan vaxt bu iki dəyərli şeyə münasibətdə mənim haqqımı necə əda edirsiniz.”⁴⁰

Əhli-beytin (ə) vücud həqiqəti

Ayə və rəvayətlərə və ötən söhbətlərə nəzər salsaq, “Mübahilə”⁴¹ ayəsinə əsasən isbat etmək olar ki, on bir mə’sum imamın vücudu Əli (ə) vücudundan qol-budaq atmışdır. Onun nuru isə Məhəmməd (s) nuru ilə birdir. Onlar arasında yalnız cismani fərq var.

İmam Sadiq (ə) mühüm bir rəvayətdə buyurur: “Varlıq olmayanda Allah vardı. Sonra varlığı və məkanı yaratdı. Daha sonra nurların nurlandığı nurlar nuru xəlq olundu. Bütün nurlar ondan parladı. Elə bir nur ki, Məhəmməd və Əlini ondan xəlq etdi.”

Digər bir rəvayətdə nəql olunur ki, həzrət Peyğəmbər (s) buyurdu: “Ya Əli! Mən və sən bir nurdan yaradılmışıq. Sonra həmin nur Adəmin sülbündə qərar verilib. Əbdül-Müttəlibin sülbündə bu nur ikiyə bölündü. Bir hissəsi Abdullahın, digəri Əbu Talibin sülbündə qərar tutdu.”⁴²

Heç bir nur və ruh peyğəmbərə Əli nuru və ruhu kimi yaxın olmamışdır. Allah-təala me’rac gecəsi məhz bu yaxınlıq səbəbindən peyğəmbərlə Əmirəl-mö’mininin səsi ilə danışdı. Bu səbəbdən Məhəmməd və Əli arasında qardaşlıq əqdi qərar verildi. Bu qardaşlıq və birlik varlıq aləmində özünü göstərəsi idi. Ona görə də buyuruldu: “Mənim eşitdiyimi sən də eşidirsən, mənim gördüyümü sən də görürsən.”⁴³