Din qardaşlığında bərabərlik

Əbu Səid “Şərəfun nəbiyy” kitabında yazır: Peyğəmbərin yaxınlarından biri ehtiyac içində ikən evləndi. O peyğəmbərdən bir şey istədi. Peyğəmbər (s) Ayişənin evinə gedib buyurdu: “Bu səhabəyə verəsi bir şeyimiz var?” Ayişə dedi: “Evdə içində bir qədər buğda olan zənbil var.” Peyğəmbər (s) evdə başqa bir şey olmadığı halda həmin zənbili içindəki buğda ilə birlikdə səhabəyə verdi.

Acıdil kişinin əfvi

Kə’b ibn Züheyr Məkkənin fəthinədək bütpərəstlikdə qalmış bir şəxs idi. O peyğəmbərlə bağlı çox çirkin sözlər danışır, şe’rlər söyləyirdi. Kə’b ibn Züheyrin və bir neçə başqa müşrikin müxalifətçiliyi elə bir həddə çatmışdı ki, Peyğəmbər (s) bu insanların qətlə yetirilməsini tapşırdı. Kə’b ibn Züheyr canını qurtara bilməyəcəyini anlayıb peyğəmbərə bir mədhiyyə yazdı və Mədinəyə yola düşdü. Mədinəyə çatıb özünü Əbu-Bəkrə təqdim etdi. Xahiş etdi ki, onu peyğəmbərin yanına aparsın. Əbu Bəkr onun üzünü əbası ilə bürüdü ki, kimsə onu tanıyıb qətlə yetirməsin. Sonra peyğəmbərin görüşünə getdilər. Əbu Bəkr dedi: “Ey Allahın rəsulu! Bir ərəb İslamı qəbul edib sənə bey’ət etmək istəyir.” Peyğəmbər (s) bey’ət üçün əlini uzatdı. Kə’b İslamı qəbul edib bey’ət etdi və dedi: “Atam-anam sənə fəda olsun, ey Allahın rəsulu! Mən Kə’b ibn Züheyrəm.” Kə’b yubanmadan peyğəmbərə həsr etdiyi şe’ri oxudu. Şe’ri başa vurduqdan sonra peyğəmbər onun müsəlmanlığını qəbul edib hədiyyə verdi.⁴²⁵

Münafiqlərin rəisi ilə gözlənilməz rəftar

Abdullah ibn Ubəy Mədinə münafiqlərinin rəisi idi. Onlar peyğəmbərə və müsəlmanlara olmazın əziyyətlərini vermişdilər. Daim düşmənlərin xeyrinə casusluq edir, nifaqdan əl çəkmirdilər. Qur’ani-məciddə onlarla bağlı ayələr nazil olmuşdu. Bununla belə onlar tövbə qılıb doğru yolu tutmurdular.

Abdullah ibn Übəy Peyğəmbər (s) Təbukdan qayıtdıqdan sonra bərk xəstələnib ölüm yatağına düşdü. Onun oğlu sədaqətli bir mö’min idi. O İslamın valideynə ehsan göstərişinə əməl edərək hər gün atasını yoxlayır, ona xidmət edirdi. Abdullahın mö’min oğlu peyğəmbərdən xahiş etdi ki, onun atasını yoxlasın. Peyğəmbərin bu işi görməməsi onların ailəsini alçalda bilərdi. Peyğəmbər (s) Abdullahın oğluna hörmət göstərərək atasını yoxlamağa getdi. Onunla mehriban danışıb buyurdu: “Sənə dəfələrlə yəhudilərlə rabitəni qadağan etsəm də boyun qaçırdın. Allah düşmənlərinə məhəbbəti qəlbindən çıxarmağın vaxtı çatmadımı? Yoxsa həmin bu batil əqidədə dünyanı dəyişmək istəyirsən?” Abdullah peyğəmbərin cavabında dedi: “Əsəd ibn Zürarə yəhudilərin düşməni idi. Amma bu düşmənçilik öləndə onun karına gəlmədi. İndi məni danlamaq vaxtı deyil. Səndən istəyim budur ki, dəfnimdə iştirak edib mənim üçün namaz qılasan, məni öz əbana büküb dəfn edəsən.” Peyğəmbər əynindəki iki köynəkdən birini çıxarıb ona əta etdi. Abdullah dedi: “Mən bədəninizə toxunan köynəyi istəyirəm.” Peyğəmbər onun bu istəyini də yerinə yetirdi. Abdullah dünyasını dəyişəndən sonra peyğəmbər onun oğluna baş sağlığı verib, meyit namazı qıldı. Xalq bu işə e’tiraz etdi. Peyğəmbər (s) buyurdu: “Mənim köynəyimin və namazımın ona heç bir faydası yoxdur.” Peyğəmbərin bu kəramət və böyüklüyünü görən Xəzrəc qəbiləsi İslamı qəbul edib, peyğəmbərə bey’ət əli uzatdı.⁴²⁶