- •2.Асаблівасці рэалістычнага стылю ў творчасці Каро.
- •3.Свет мрояў і рэальнасці ў творчасці Антуана Вато.
- •4. Асаблівасці выяўлення аўтарскага “я” у рамантызме (Дэлакруа).
- •5.Ідэя часу ў неакласіцызме (Давід).
- •6.Колеравы эксперымент у фавізме (Анры Матыс).
- •7.Класіцыстычныя формы ў творчасці Энгра.
- •8. Асаблівасці сюррэалістычнага жывапісу ў творчасці Сальвадора Далі.
- •9. Драматычная рэальнасць у жывапісу Тэадора Жэрыко.
- •10. Асаблівасці увасаблення рэчаіснасці ў стылі “рэалізм” (Курбэ).
- •11. Экспрэсія колеру ў абстракцыянізме (Васіль Кандзінскі).
- •12. Побытавае і быційнае ў творчасці Франсуа Міле.
- •13. Рэальнасць скрозь прызму кубізму (Пабла Пікасо).
- •14. Імпрэсіяністычны жывапіс Эдуарда Манэ.
- •15. Мастацка-эстэтычная сутнасць імпрэсіянізму.
- •16.Традыцыі японскага мастацтва ў імпрэсіянізме.
- •17. Традыцыі мастацтва Адраджэння ў творчасці Эдуарда Манэ.
- •18. Экспрэсіўны жывапіс Ван Гога.
- •19. “Едакі бульбы” Ван Гога.
- •20. Эстэтычныя асаблівасці стылю мадэрн.
- •21. Ідэя сінтэтызму ў творчасці Поля Гагена.
- •22. Архітэктура і жывапіс мадэрна.
- •23. Драматычныя матывы ў мастацтве Анры Тулуз-Латрэка.
- •24. Эстэтычныя асновы постімпрэсіянізму
- •25. Навукова-мастацкія асновы стылю “пуанцілізм” (Сёра, Сіньяк).
- •26. Віцебск і авангарднае мастацтва 20-х гадоў.
- •27. Форматворчыя адкрыцці Поля Сезана.
- •28. Эстэтычныя асаблівасці і філасофская сутнасць супрэматызму ( Казімір Малевіч. “Чорны квадрат”).
- •35. Рамантызм і драматычны рэалізм у творчасці Гоі.
- •37. Паэзія “мадэрна” у творчасці Густава Клімта.
- •38. Асаблівасці развіцця скульптуры ў канцы хіх – хх стагоддзі.
- •39. Імпрэсія пластыкі ў творчасці Агюста Радэна.
- •40. Асаблівасці развіцця архітэктуры ў хх стагоддзі.
- •41. Ле Карбюзье і архітэктура хх стагоддзя.
- •42. “Баўхауз” і ягоны ўплыў на развіццё сучаснай архітэктуры і дызайну.
- •43. Хх стагоддзе ў люстэрку мастацкіх плыняў. Кубізм.
- •44. Хх стагоддзе ў люстэрку мастацкіх плыняў. Фавізм.
- •45. Хх стагоддзе ў люстэрку мастацкіх плыняў. Футурызм.
- •46. Хх стагоддзе ў люстэрку мастацкіх плыняў. Метафізічны жывапіс.
- •48. Хх стагоддзе ў люстэрку мастацкіх плыняў. Пурызм.
- •49. Хх стагоддзе ў люстэрку мастацкіх плыняў. Оп-арт.
- •50. Хх стагоддзе ў люстэрку мастацкіх плыняў. Поп-арт.
- •51. Хх стагоддзе ў люстэрку мастацкіх плыняў. Непластыцызм.
- •52. Хх стагоддзе ў люстэрку мастацкіх плыняў. Віталізм.
- •53. Хх стагоддзе ў люстэрку мастацкіх плыняў. Абстрактны экспрэсіянізм.
- •54. Хх стагоддзе ў люстэрку мастацкіх плыняў. Кубафутурызм.
- •56. Хх стагоддзе ў люстэрку мастацкіх плыняў. Гіперрэалізм.
- •57. Хх стагоддзе ў люстэрку мастацкіх плыняў. Сацыялістычны рэалізм.
- •58. Хх стагоддзе ў люстэрку мастацкіх плыняў. Інсітнае (прымітыўнае) мастацтва.
- •59. Хх стагоддзе ў люстэрку мастацкіх плыняў. Постмадэрнізм.
- •60. Новыя тэндэнцыі ў мастацтве канца хх – пачатку ххі стагоддзя.
53. Хх стагоддзе ў люстэрку мастацкіх плыняў. Абстрактны экспрэсіянізм.
Абстрактны экспрэсіянізм –плынь у жывапісу, якая з’явілася ў ЗША ў 1942 г. У яе аснове ляжыць імправізацыйная, спантанная творчасць. Мастакі пачалі выкарыстоўваць палотны вялікіх памераў, на якія распрысківалі або выціскалі фарбы (гэты прыём называецца “дрыпінгам” ад англ. “капае”)). Адзін з пачынальнікаў – Аршыл Горкі(1904-1948), які быў захоплены аўтаматызмам і прымітыўнай сімволікай Міро. Метад спантаннага аўтаматызму (дрыпінг) выкарыстоўваў і Джэксан Полак (1912 – 1956), які стаў пачынальнікам “жывапісу дзеяння”, асновай якога з’яўляецца сцвярджэнне, што фарба павінна з’яўляцца на палатне, як след адвольнага жэсту. Марк Ротка (1903 – 1970) зафарбоўваў свае палотны вялікімі каляровымі плоскасцямі. Барнет Ньюман (1905-1970) будаваў творы на кантрасце яркага поля і вертыкальнай каляровай паласы. Фрэнк Стэла (нар. у 1936) пачаў эксперыментаваць з формаю палотнаў, ператвараючы іх у шматвугольнікі. Джэксан Полак. “Без назвы” (1945).
Ташызм (ад фр. “пляма”) – французскі варыянт абстрактнага экспрэсіянізму (Шарль Эсцьен).
54. Хх стагоддзе ў люстэрку мастацкіх плыняў. Кубафутурызм.
Кубафутурызм – плынь у рускім жывапісу 1910-х гг. Ягоны пачынальнік – Казімір Малевіч, які ў 1913—1914 гг. Паспрабаваў аб’яднаць рысы кубізму (прадмет як спалучэнне геаметрычных форм) і футурызм(прадмет мусіць быць паказаны ў руху).
Давід Бурлюк, Надзея Удальцова, Вольга Розанава.
К.Малевіч. “Карова і скрыпкка”, “Дама на прыпынку трамвая” (1913)
55. ХХ стагоддзе ў люстэрку мастацкіх плыняў. Аналітычнае мастацтва.
Аналітычнае мастацтва – накірунак у жывапісу, тэарэтычна абаснаваны рускім мастаком Паўлам Філонавым (1883 –1941) у працах “Канон і закон” (1912) і “Ідэалогія аналітычнага мастацтва” (1920-ыя гг.). Аналітычнае мастацтва мусіла перадаваць формы прадметаў у іх “арганічным росце” (у адрозненні ад кубізму, які ўвасабляў нерухомасць геаметрычных формаў). Не толькі знешняя абалонка, але і нябачны ўнутраны рух атамаў, як лічыў Філонаў, могуць успрымацца гледачом.
П.Філонаў. “Сялянская сям’я” (Святое сямейства),“Формула вясны” (1928—1929).
19
56. Хх стагоддзе ў люстэрку мастацкіх плыняў. Гіперрэалізм.
Гіперрэалізм (звыш рэалізм) – плынь, якая з’явілася ў ЗША ў 1960-70-ыя гады. Яе прадстаўнікі павялічвалі да вялізных памераў і, выкарыстоўваючы акрылавыя фарбы, дэтальна капіравалі фатаграфіі. Упершыню гэты тэрмін скарыстаў Сальвадор Далі.
Чак Клоуз, Рычард Эстэс.
Р.Эстэс. Тэлефонныя кабіны. 1967.
57. Хх стагоддзе ў люстэрку мастацкіх плыняў. Сацыялістычны рэалізм.
Сацыялістычны рэалізм – афіцыйны мастацкі накірунак, які панаваў у СССР у 1930-1980-ыя гады. Яго асновай лічылася праўдзівае ўвасабленне рэчаіснасці ў яе рэвалюцыйным развіцці. Прадстаўнікамі сацыялістычнага рэалізму савецкая крытыка называла практычна ўсіх савецкіх мастакоў. У 1960-- 1970-ыя гады – “суровы стыль” (абагуленасць, строгасць, гераізм). Беларускія мастакі – Віктар Грамыка. “Над Прыпяццю”, Міхаіл Савіцкі. Серыя “Лічбы на сэрцы”, “Партызанская мадона” і інш.