65

УСТАНОВА АДУКАЦЫІ

«БЕЛАРУСКІ ДЗЯРЖАЎНЫ ЎНІВЕРСІТЭТ КУЛЬТУРЫ І МАСТАЦТВАЎ»

КАФЕДРА ТЭОРЫІ І ГІСТОРЫІ ІНФАРМАЦЫЙНА-ДАКУМЕНТНЫХ КАМУНІКАЦЫЙ

Гісторыя кнігі

ВУЧЭБНА-МЕТАДЫЧНЫ КОМПЛЕКС

ДЛЯ СТУДЭНТАЎ ФІДК І ФЗН

Складальнік

Л. І. Доўнар, дацэнт кафедры тэорыі і гісторыі інфармацыйна-дакументных камунікацый установы адукацыі “Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт культуры і мастацтваў”, кандыдат педагагічных навук

МІНСК 2012

ЗМЕСТ

1. Тыпавая вучэбная праграма “Гісторыя кнігі ” ………………………….. 1

2. Змены да праграмы (рабочая праграма) ………………………………… 3

3. Тэматычны план курса …………………………………………………… 16

для студэнтаў ФІДК ……………………………………………….….. 16

для студэнтаў ФЗН …………………………………………………….. 17

4. Тэматыка і метадычныя ўказанні да семінарскіх заняткаў …………….. 18

5. Метадычныя ўказанні да самастойнай работы студэнтаў, тэматыка, графік кантролю за самастойнай работай студэнтаў ……………………………..…. 30

6. Кантрольныя пытанні – тэсты да самаправеркі студэнтаў ……….…… 50

7. Умовы выкарыстання рэйтынгавай сістэмы кантроля ………………… 55

8. Тэмы курсавых работ …………………………………………………..… 56

9. Тэмы дыпломных і магістарскіх работ ………………………………..… 58

10. Спіс літаратуры па курсу ……………………………………………….. 59

11. Пытанні для падрыхтоўкі да экзамену …………………………………. 60

для студэнтаў ФІДК …………………………………………………….. 60

для студэнтаў ФЗН ……………………………………………………... 62

12. Індывідуальныя заданні студэнтаў …………….…………………….. 64

13. Выкарыстанне тэхнічных сродкаў …………….……………………….. 65

2. Змены да праграмы (рабочая праграма) (зацверджана пратакол №1 ад 20.09.2012) уступ

“Гісторыя кнігі” ў якасці раздзела ўваходзіць у курс “Тэорыя інфармацыі і дакументалогія”.

Гісторыя кнігі як навука набывае ў сучаснасці якасна новы ўзровень асэнсавання. Кніга разглядаецца не толькі ў шырокім яе значэнні, але і адзін­стве духоўнага, мастацкага, матэрыяльнага, у эвалюцыйным бесперапынным працэсе развіцця грамадства, па гэтай прычыне і аб’ектам пры вывучэнні гісторыі кнігі выступае кніжная культура, а яе прадметам – гісторыя феномена кнігі.

Галоўнай мэтай вывучэння гісторыі кнігі з’яўляецца сцвярджэнне нацыянальнай ідэнтычнасці праз пазнанне здабыткаў культурнай спадчыны чалавецтва, што нясуць у сабе кнігі.

У раздзеле “Гісторыя кнігі” разглядаюцца ўзнікненне, станаўленне, развіц­цё кнігі і кніжнай справы Беларусі ў кантэксце сусветнай кніжнай культуры з моманту з’яўлення пісьма і да сённяшняга часу. Зараджэнне і развіццё бела­рускай кнігі непарыўна звязаны з сусветнымі працэсамі развіцця чалавечага грамадства, маюць спецыфічныя асаблівасці і рысы, сфарміраваныя пад уплывам гістарычных абставін і ўласнай нацыянальнай культуры. Вывучэнне гісторыі кнігі дапамагае фарміраванню прафесійнай кнігазнаўчай культуры будучых спецыялістаў у галіне інфармацыйна-дакументных камунікацый, здольных садзейнічаць адраджэнню і развіццю нацыянальнай культуры, зберажэнню яе як часткі агульначалавечай культурнай спадчыны.

Асноўнымі задачамі раздзела з’яўляюцца:

– характарыстыка гістарычных перыядаў і этапаў развіцця кнігі, вызначэн­не асноўных тэндэнцый фарміравання пісьменства і кнігі ад рукапіснай да друкаванай (а сёння і да электроннай), у тым ліку асаблівасцей яе матэрыяль­най формы, афармлення, зместу;

– раскрыццё ўяўленняў аб развіцці разнастайных тыпаў і відаў кнігі, яе рэпертуару (тэматыкі, мовы, графікі);

– авалоданне ведамі аб сістэме кніжнай справы ў яе гістарычным развіцці і на сучасным этапе;

– буйнейшых цэнтрах, дзеячах, помніках кніжнай культуры.

Цэласнасць канцэпцыі вывучэння матэрыялу па гісторыі кнігі забяспеч­ваецца захаваннем адпаведнай паслядоўнасці ў падачы асноўных аспектаў развіцця беларускай і сусветнай кнігі.

У выніку вывучэння гісторыі кнігі студэнты павінны ведаць:

– асноўныя этапы эвалюцыі пісьма, пісьменства і кнігі;

– ролю і месца кнігі ў развіцці чалавечага грамадства;

– заканамернасці і тэндэнцыі развіцця кнігі;

– сістэму кніжнай справы ў яе гістарычным развіцці;

– буйнейшыя цэнтры кніжнай культуры;

– спосабы вытворчасці кнігі, яе матэрыяльныя формы, тыпы і віды;

– асноўныя элементы мастацтва афармлення кнігі;

– найбольш значныя помнікі кніжнай культуры;

– знакамітых дзеячаў кнігі.

Студэнты павінны ўмець:

– карыстацца асноўнымі паняццямі, тэрмінамі кнігазнаўства, гісторыі кнігі;

– выкарыстоўваць веды па гісторыі кнігі ў далейшай прафесійнай падрых­тоўцы для бібліятэчна-інфармацыйнай дзейнасці;

– валодаць галоўнымі фактамі і вынікамі вывучэння гісторыі беларускай і сусветнай кнігі;

– улічваць гістарычныя ўмовы пры разглядзе важнейшых падзей і ролі асо­бы ў развіцці кнігі.

Матэрыял па гісторыі кнігі вывучаецца студэнтамі ў першым семестры і праду­гледж­вае разнастайныя формы заняткаў. Яны разлічаны на 150 гадзін, у тым ліку 64 гадзіны аўдыторныя. Прыкладнае размер­ка­ванне аўдыторных гадзін па формах заняткаў наступнае: лекцыі – 54 гадзіны, семінары – 10 гадзін.

Прадугледжваецца кантроль ведаў у форме экзамену.