14Філасофія Платона

Платон як вучань Сакрата пашырыў ягоны дэдуктыўны метад з этычнай сферы і на сферу прыродных і грамадскіх з'яваў і працэсаў. Цэнтральным паняццем у філа-софіі Платона выступае ідэя г. зн.штосьці духоўнае, вечна існуючае і нікім не ство-ранае. Ідэя існуе сама па сабе і не мае пад сабою якога--небудзь фізічнага носьбіта Гэ-тае палажэнне ён ілюструе разуменнем прыгожага. Згодна Платона ідэя прыгожага існуе вечна і нязменна толькі, як ідэя, а прадметы прыгожыя існуюць часова. Платон прызнае існаванне сапраўднага і несапраў-днага быцця. Сапраўднае быццё (ідэальнае, правільнае)--гэта ідэі, гэта цэлы свет ідэй, якія існуюць вечна і незменна і ўспрыма-юцца праз розум. Несапраўднае быццё (матэ-рыяльнае, неправільнае)--гэта фізічныя прадметы, якія існуюць часова і ўспры-маюцца пачуццёва(праз зрок,слых,смак,..) г. зн. усё матэрыяльнае, ўсё рэчывавае з’яўля-ецца “ценем” ідэальнага. Сапраўднае быццё стварае несапраўднае быццё

Іерархія ідэй прадвызначае сістэмнасць і структурнасць ў сусвеце, ў прыродзе і прадстаўлена схемай: 1) справядлівасць і прыгажосць:--гэта самыя галоўныя ідэі. Па-гэтаму і ў зямным існаванні ўсё праяўляецца і заяўляе аб сабе толькі праз справядлівасць і прыгажосць. 2) ідэі фізічнага свету: агонь, колер, рух, гук, пахі і г. д., як фізічныя з'явы існуюць у сілу таго што яны створаны ідэямі агню, колеру і г. д. 3) ідэі жывога свету: рас-ліны, жывёлы, чалавек таксама ўзнікаюць ад адпаведных ідэй. 4) ідэі дакладных прад-метаў: стол, ложак, рыдлёўка, канапа ды ўсе іншыя прадметы і прылады, што выраб-ляюцца чалавекам; гэта вынік стваральнай сілы ідэй, так як, усімі дзеяннямі пры вытво-рчасці любых прадметаў, чалавек заўсёды кіруецца адпаведнымі ідэямі. 5) ідэі адносін: любоў, ненавісць, сіметрыя, прапорцыя. Зна-чыць, любоў сіметрыя і г. д. у прыродным і асабістым варыянце існуюць толькі таму, што існуюць адпаведныя ідэі.

Вучэнне Платона аб душы.дзяржаве

15Філасофія Арыстоцеля.

вагаўся паміж матэрыялізмам і ідэалізмам, але пры гэтым аддаваў перавагу апошняму. Ён сістэматызаваў самыя разрозненныя навуковыя веды і з'яўляецца першым сістэ-матыкам навук надаўшы ім імёны і абаз-начыўшы іх параметры. Фізіка Арыстоцеля. Арыстоцеля пачынаецца з прызнання пар-ных супярэчнасцей, г. зн., што толькі яны забяспечваюць існаванне прыроды:адносіны цёплага і халоднага; адносіны вільготнага і сухога. Прызнаючы чатыры класічныя пер-шастыхіі Арыстоцель называе яшчэ пятую--эфір і робіць гэтую канцэпцыю навуковай гіпотэзай Дзякуючы эфіру існуе сусветная гармонія. аб форме і матэрыі:Арыстоцель лічыў, што ідэі калі і існуюць, то існуюць толькі ў саміх прадметах, а не над імі. Ідэі -- гэта толькі прадукты чалавечага розуму і не болей. Згодна Арыстоцеля кожны прадмет складаецца: а) з матэрыі г. зн. з якога-не-будзь матэрыялу(дрэва, гліны і г. д.)- гэта і ёсць фізічная сутнасць прадмета, якую чала-век успрымае б) з формы, як нябачнай, але вельмі актыўнай часткі прадмета. (слова фо-рма ў разуменні грэкаў--"тварэнне з нічога"). Гэта і ёсць ідэальная сутнасць прадмета. Родавыя і відавыя формы. У цэлым, родавыя формы народжваюць відавыя формы, а яны ствараюць індывідуальныя прадметы. У сістэме рода--відавых формаў самай высокай формай з'яўляецца чыстая форма ці "форма ўсіх формаў", якая не стварае якія-небудзь фізічныя прадметы, а толькі творыць рода-выя формы. Родавая форма ахоплівае вялі-кую колькасць прадметаў і стварае толькі абстракцыі прадметаў. Відавая форма ахоп-лівае і стварае дакладныя прадметы нейкага асобнага віда. Логіка Арыстоцеля. Фарма-льнасць логікі заключаецца ў тым, што чалавечая думка існуе і праяўляецца ў трох формах: паняцце(слова); выказванне (грама-тычны сказ); розумазаключэнне Прычына і яе ўзаемасувязь з формай.Прычына -гэта ўмова быцця асобнага прадмета. Арыстоцель прызнае чатыры віды прычын:1) матэры-яльная прычына. Яна прысутнічае ў самім фізічным матэрыяле. 2) фармальная прычы-на. 3) дзейная прычына. 4) мэтавая прычы-на. Мэта і ёсць прычынай любога працэсу і зменлівасці.