39 Філасофскае разуменне ісціны.

Спробы асэнсавання і фармулёўкі ісціны ўжо былі ў антычнай філасофіі. Арыстоцель сцвярджаў што любыя веды ёсьць ісцінымі толькі тады калі яны апавядаюць прадметам і іх прыкметам. Пры гэтым ісціна адносіцца не да саміх прадметаў, а толькі да ведаў аб гэтых прадметах. У працэсе развіцця філасо-фіі разуменне ісціны адбывалася ў наступ-ных напрамках: 1).прагматызм лічыць, што ісціна--гэта ўсё тое, што карысна для чалаве-ка.2).канвенцыяналізм(conventio з лац.—пага-дненне) разглядае ісціну як нейкае пагадне-нне паміж навукоўцамі, якія кіруюцца свабо-дным выбарам метаду даследвання. 3).каге-рэнтны( quagerre з лац. --сувязь) інтэрпрэтуе ісціну як лагічна-- вытрыманую сістэму адносін паміж словамі, сказамі падчас абмер-кавання ідэальных ці матэрыяльных аб'ек-таў. 4). марксізм разумее ісціну як адносную, абсалютную і аб'ектыўную, Адносная ісціна--гэта прыблізна правільная інфармацыя толь-кі аб структурных элементах ці асобных час-тках прадметаў. Абсалютная ісціна-- гэта больш-меньш поўная інфармацыя аб прад-метах і з'явах. І адносная і абсалютная ісціна--гэта два моманты для дасягнення аб'ектыў-най ісціны.Аб'ектыўнасць ісціны ў тым, што яна не знаходзіцца ў саміх прадметах так як прадметы не бываюць ісцінымі ці неісціны-мі, а толькі чалавечае пазнанне можа фар-муляваць ісціну. Ў якасці крытэрыя называ-ліся: практычная карыснасць, эканомія дума-ння (прагматызм), Матэрыялізм (асабліва марксізм) чалавечую практыку.

40 Законы: гнасіялагічныя і прагнастыч-ныя функцыі.

З філасофскага разумення: закон-- гэта неабходная, ўстойлівая і паўторная сувязь паміж прадметамі, працэсамі і з'явамі. Існуе вялікая колькасць законаў і іх класіфікацый.

1). у гнасіялагічным ( пазнавальным) плане законы дзеляцца на: а).прыродныя якія хара-ктарызуюцца вялікай абагуленасцю і ў часе і ў прасторы.б)матэматычныя, лагічныя, гра-матычныя законы. Яны з'яўляюцца суб'ек-тыўнымі, так як яны афармляюцца як і само чалавечае пазнанне толькі з узнікненнем чалавечай думкі і мовы. Па-за думкай і мо-вай гэтыя законы праяўляцца не могуць. в)законы грамадства з'яўляюцца сінтэзу-ючымі. Гэта законы палітыкі, права, маралі, мастацтва.г).юрыдычныя законы рэгулююць нарматыўна--практычную дзейнасць паміж грамадзянінам і дзяржавай, адносіны паміж людзьмі, міжнародныя стасункі, правы і абавязкі грамадзяніна. д).філасофскія законы з'яўляюцца найбольш агульнымі і самымі шырокімі так як яны ўключаюць ў сябе ўсе вышэйузгаданыя законы.

2)у прагматычным плане законы дзеляцца на: а).дынамічныя--гэта законы дзеяння сіл: механічных,электрамагнітных, гравітацый-ных. Дынамічныя законы з'яўляюцца асно-вай класічнай механікі. б).статычныя зако-ны Яны разглядаюць ўсё сістэмна і пагэтаму прадказанні тут носяць толькі верагоднасны характар і пры дапамозе іх можна асэнсоў-ваць выпадковыя з'явы.

43 Логіка развіцця сацыяльнай філасофіі.

Сацыяльная філасофія даследуе чалавека і грамадства і развівалася ўнаступных напра-мках:1).сацыялагічны ідэалізм--да 19 ст. чалавек і грамадства разглядаліся выключ-на з пазіцый ідэалізма. Грамадства ўспрыма-лася як нейкая механічная сума людзей, а не як суцэльны арганізм. 2).геаграфічны дэтэ-рмінізм:(determiner -з франц.-прадвызначаць) На ўзнікненне яго паўплывалі вялікія геаг-рафічныя адкрыцці.3).Гістарычны матэрыя-лізм (марксізм) для тлумачэння грамадства выкарыстоўвае дзве катэгорыі: грамадскае быццё і грамадская свядомасць. Грамадская быццё - гэта адносіны паміж людзьмі і адно-сіны людзей да прыроды. Грамадская свядо-масць - гэта сістэма поглядаў, ідэй, тэорый, якія больш - меньш правільна адлюстроўва-юць грамадскае быццё.4.Тэхніцызм. Ён афор-міўся у 20-х гадах ХХст. і узнік як антытэза гістарычнаму матэрыялізму, Тэхніцызм адс-тойваў думку, што ў аснове грамадства мана-польна валадарыць тэхніка, якая прадвызна-чае і сённяшняе жыццё і лёс чалавека і гра-мадства.Усе вышэй узгаданыя напрамкі выя-ўляюць сваю аднабокавасць пры тлумачэнні грамадства. Пагэтаму сацыяльная філасофія прызнае не толькі іх, але і шмат іншых ва-рыянтаў, так як адзінага і канчатковага адка-зу адносна існавання і развіцця грамадства не можа існаваць.