7.Пал1тычныя 1дэ1 старажытнаруск1х летаписау.

Узвышаюцца над ус1м мацерыком л1таратуры К1еускай Рус1 "Аповесць м1нулых гадоу" 1 "Слова пра паход Игаравы".

Асноунай прычынай, якая абумов1ла такое 1х узвышэнне у л1тарату-ры К1еускай Рус1, стала выказванне у 1х 1дэ1 г1старычнага самасцвярджэння К1еускай Рус1 як дзяржавы, як асобнага г1старычна-культурнага, плямённа-народнаснага адз1нства, патрыятычная 1дэя адкрыцця сябе у свеце, пал1-тычная 1дэя яе магутнасц1. самасцвярджэння 1 пал1тычнай незалежнасц1 актуал1завал1ся з-за пал1тык1 В1зантыйскай 1мперы1, якая разглядала хрысц1ян1зацыю К1еускай Рус1 як крок у рэал1зацы1 сва1х 1мперск1х амб1цый, аф1цыйнай пал1тычнай дактрыны "В1зантыя - Друг1 Рым". Згодна з апошняй меркавалася стварэн-не адз1най сусветнай праваслаунай дзяржавы з цэнтрам у В1занты1. Гэта дактрына В1занты1 не знаходз1ла падтрымк1 сярод перадавых мысляроу К1еускай Рус1. У гэты перыяд на усходнеславянск1х землях выпрацоуваюцца 1дэ1 незалежнасц1 дзяржавы 1 царквы ад В1занты1 пры захаванн1 вернасц1 праваслаую.

Асноуная 1дэя зместу летап1су - абгрунтаванне асновау незалежнасц1 К1еускай Рус1. Дзеля гэтага Нестар цалкам абвяргае канцэпцыю набыцця дзяржаунасц1 славянам1 ад В1занты1, якой абгрунтоувал1ся 1мперск1я прэтэнз11 апошняй. Летап1сец закладвае падмурак нарманскай тэоры1 паходжання дзяржаунасц1, улады 1 законау ва усходн1х славян, звязваючы 1х з запрашэннем на Русь трох братоу-нарманау: Рурыка, С1невуса 1 Трувара].

Падобная трактоука паходжання К1еускай Рус1 перш за усе абгрунтоувала 1дэю незалежнасц1 усходнеславянскай дзяржавы ад В1зантыйскай 1мперы1.

У "Аповесц1 м1нулых гадоу" знайшл1 адлюстраванне 1 м1жнародныя праблемы таго часу. Летаписец адзначае, што у сяр. XI - пач. XII стст. К1еу-ская Русь падвяргалася шматл1к1м агрэс1уным нападам з боку суседзяу-качэун1кау. У той самы час, кал1 вораг пастаянна парушау межы, урывауся на яе тэрыторыю, дзяржаву аслаблял1 м1жусоб1цы. Летап1сец асуджае усоб1цы, прызывае князёу да яднання, абароны дзяржауных межау, клопату пра будучыню К1еускай Рус1

Страта кантролю над пауночным 1 паудневым канцам1 шляху "з варагау у грэк1", культурныя асабл1васц1 як вын1к 1нтэграцы1 з розным даславянск1м насельнщтвам, аб'ектыуна вял1 да распаду К1еускай Рус1 на асобныя, часта варагаваушыя пам1ж сабой княствы. З другой паловы XI ст. у летап1сах, был1нах, вуснай народнай творчасц1 пачынае гучаць трывога за лёс К1еускай дзяржавы. Закл1к да яднання усходнеславянск1х князёу, да барацьбы за незалежнасць ад качэун1кау знайшл1 яркае адлюстраванне у "Слове пра паход п^аравы".

Яно створана невядомым аутарам у канцы XII ст. адразу пасля няудалага паходу Ноугарад-Северскага князя Iгара Святаславав1ча на полауцау у 1185 г. Паход, як1 скончыуся паражэннем 1 паланеннем князя полауцам1, паслужыу аутару падставай для цяжкага роздуму над лёсам К1еускай Рус1. Прычыны сацыяльна-пал1тычных няудач аутар бачыць у раздробленасц1, княжацк1х м1жусоб1цах, адсутнасц1 згоды 1 адз1нства пам1ж князям1, няспынных нападках знешн1х ворагау. Асуджаючы своека-рысл1ваю пал1тыку князёу, аутар закл1кае 1х спын1ць сварк1, служыць справе умацавання 1 абароны усходнеславянск1х зямель, аднауленню пал1тычнага аутарытэту К1ева, закл1кае князёу да згоды. Так1м чынам, галоуная 1дэя "Слова пра паход !гаравы" - закл1к усходнеславянск1х князеу да яднання