Víngerð, unir sínu.

Ok svá þó at þat sé í síðara helmingi, ef maðr er nefndr eða kennt nafn hans í fyrra helmingi, þótt þá sé eigi nafn annan veg en hann eða hinn eða sá eða sjá Tólfta er atriðisklauf.

Hvat er tíðaskiðti? Þrennt. Hvernig? Þat er var, þat er er, þat er verðr. Hver setning er þat, at breyta háttum með máli einu? Þat má svá gera at gefa nafn háttum ok greina svá tölu háttanna ina fyrstu, en halda annari ok inni þriðju tölu setningar. Þat er, sem fyrr var ritat, at hafa átta vísuorð í erendi, ok in þriðja tala at hafa sex samstöfur í vísuorði ok sömu setning hendinganna.

Háttum er skipt með ýmissum orðtökum,ok er þessi einn háttr, er kallaður er sextánmælt:

9. Vex íðn, vellir roðna,

verpr lind, þrimu snerpir,

fæsk gagn, fylkir eignask,

falr hitnar, seðsk vitnir,

skekr rönd, skildir bendask,

skelfr askr, griðum raskar,

brads gellr, brynjur sundrask,

braka spjör, litask örvar.

Hér eru tvau mál fullkomin í hverju vísuorði, en orðalengð ok samstöfur ok hendingar ok stafaskipti sem dróttkvætt. Nú er breytt annan veg dróttkvæðum hætti ok enn með máli einu.

Þenna hátt kalla menn áttmælt:

10. Jörð verr siklingr sverðum,

sundr rjúfa spjör undir,

lind skerr í styrr steinda,

stökkr hauss af bol lausum,

falla folks á velli,

fremr mildur jöfurr hildi,

egg bítr á lim lýti,

liggr skör sniðin hjörvi.

Hér er mál fyllt í hverju vísuorði. Þessi er inn þriði, fjórðungalok:

11. Úskelfir kan ulfum

auðmildr búa gildi.

Lætr gylðis kyn gáti

gunnsnarr una harri.

Fær gotna vinr vitni

valbjór afar stóran.

Vargr tér ór ben bergja

blóðdrykk ok grön rjóða.

Hér lýkr máli í tveim vísuorðum. Sá háttr, er nú skal rita, er inn fjórði þeira, er breyttir eru, en inn fimmti at háttatali.

Þetta er stælt kallat:

12. Hákun veldr ok hölðum,

harðráðum guð jarðar

tyggja lér með tíri,

teitr þjóðkonungs heiti.

Vald á víðrar foldar,

vindræfrs jöfurr gæfu

öðlingi skóp ungum,

örlyndr skati görla.

Hér er svá:

Hákun veldr ok hölðum

teitr þjóðkonungs heiti,

en annat ok it þriðja vísuorð er sér um mál, ok er þat stál kallat.

Þessi er inn sétti, hjástælt:

13. Manndýrðir fá mærðar,

mæt öld, fira gæti,

lýtr, auðgjafa ítrum,

öll. Stóð sær of fjöllum.

Rjóðvendils gatk randa

ræki-Njörð at sækja,

hæf ferð var sú harða,

heim. Skaut jörð ór geima.

Þetta köllum vér hjástælt. Hér er it fyrsta vísuorð ok annat ok it þriðja sér um mál, ok hefir þó þat mál eina samstöfun með fullu orði af inu fjórða vísuorði. En þær fimm samstöfur, er eptir fara, lúka heilu máli, ok skal orðtak vera forn minni.

Þessi er hinn sjaundi, langlokum:

14. Hákun ræðr með heiðan,

hefir drengja vinr fengit,

lönd verr buðlings brandi

breiðfelld, mikit veldi,

rógleiks náir ríki

remmi-Týr at stýra,

öld fagnar því, eignu,

orðróm konungsdómi.

Hér hefr upp má í inu fyrsta vísuorði ok lýkr í inu síðasta, ok eru þau sér um mál.

Þessi er inn átti háttrinn, tiltekit:

15. Þeim er, grundar grímu

gjaldseiðs ok var faldinn,

drótt man enn þat, átti

áðr hans faðir ráða.

Gunnhættir kná grýttu,

gramr býr of þreki, stýra,

stórt ræðr hann en hjarta

hvetr, buðlinga setri.

Hér er inn fyrri vísuhelmingr leiddr af þeirri vísu, er áðr var kveðin, ok fylgir þat málsorð, er afleiðing er kölluð, er síðast var í inni fyrri vísu, þessum vísuhelmingi, ok er sá vísuhelmingr eigi elligar rétts at máli.

Þessi er inn níundi háttr, drögur:

16. Setr og vísa vitran

vígdrótt, en þar hníga,

ýr dregsk, við skotskúrum,

skjaldborg, í gras aldir.

Vápnrjóðr stikar víða,

vellbjrótr á lög, spjótum,

þryngr at sverði söngvi,

sóknharðr þrömu jarðar.

Þat málsorð, er fyrst er í þessi vísu,er síðast í inni fyrri, ok er in síðari svá dregin af inni fyrri. Því heita þat drögur.

Þessi er inn tíundi háttr, er vér köllum refhvörf. Í þeim hætti skal velja saman þau orðtök, er ólíkust sé at greina, ok hafa þó einnar tíðar fall bæði orð, ef vel skal vera. En til þessa háttar er vant at fina öll orð gagnstaðlig, ok eru hér fyrir því sum orð dregin til hægenda. En sýnt er í þessi vísu þat, at orðin munu finnast, ef vandliga er leitat, ok mun hér þat sýnast, at flest frumsmíð stendr til bóta. Svá er hér kveðit: