3. Функцыі культуры ў дачыненні да грамадства і асобы.

Ў працэсе свайго функцыяніравання культура выстувае як дзейнасць чалавека, сукупнасць дасягненняў грамадства, працэс узнаўлення і самаразвіцця грамадства, працэс узнаўлення і самаразвіцця грамадства на шляху тварэння і засваення раней створаных матэрыяльных і духоўных каштоўнасцей. Шматграннасць культуры ў пэўнай ступені тлумачыцца яе поліфункцыяльнасцю. Важнейшымі функцыямі культуры з’яўляюцца – пазнавальная або гнасеалагічная( дае магчымасць пасцігнуць свет, асэнсоўваць з’явы прыроды, захоўваць і перадаваць найбольш важныя веды і інфармацыю); камунікатыўная (наладжвае зносіны, узаімасувязі паміж людзьмі, іншымі пакаленнямі, іншымі культурамі і традыцыямі); сацыялізатарская ( засваенне каштоўнасцей, норм, ідэалаў, сацыяльных роляў, набыццё сацыяльных якасцей); аксіялагічная ( узаімасувязі паміж людзьмі, іншымі пакаленнямі); сацыялізатарская( засваенне каштоўнасцей, норм, ідэалаў,сацыялных роляу,набыцце сацыялных якастей);аксіялагічная(фарміраванне і засваенне каштоунасных адносін да рэчаіснасті);кумулятыўная(накапленне і перадача сацыяльнага вопыту-своеасаблівы звод”фактаў” жыццядейнасці і “памяці чалавецтва”);ідэалагічная(фарміруе светапоглядныя арыентаціі асобы ,супольнасці,грамадства);інтэгратыўна-сакральная(пастіженне свету як адзінага цэлага,як сукупнасць шматвобразных форм, перажывання сакральнага адзінства быцця);рэлаксацыйна-кампенсаторная(дапамагае чалавеку раслабіцца, адпачыць, зняць напружанне, пашырыць жыццёвы вопыт); крэатыўная( прыводзіць да стварэння новых стыляў,відаў, наккірункаў мастацтва);сацыяльна-выхаваўчая( фарміраваннесацыяльна актыўнага, гарманічнага чалавека, арыентуе на засваенне каштоўнасцей, норм і ідэалаў); прагназуючая (дазваляе прадбачыць новыя сацыяльныя з’явы, працэсы). Уплыў культуры на асобу адбываецца ў працэсах сацыялізацыі і інкультурацыі.У адрознене ад сацыялізацыі( засваенне каштрўнасцей грамадства) інкультурацыя – гэта абучэнне чалавека традыцыям, звычаям, нормам паводзін у канкрэтнай культуры.Гэтыя працэсы дзейнічаюць на працягу ўсяго жыцця.

4. Художественный процесс. Этапы худ. Творчества.

Творческая д-ть в ДПИ связана с худ. синтезом в архитект. и предметно-пространственной среде с учётом эстетических потребностей времени и функций изделий. Композиция в ДПИ – неоъемлим.часть творч. процесса, в которой главной составляющей является образное мышление, а достижение стилевой гармонии при проектир. формы, декора – одна из важнейших композиц. задач в раскрытии образа. Основу составл. закономерности, принципы и правила, выработ. в течении многовековой практики. Худ. процесс – это результат мышления, включ. идею, образ, структура, конструкция, компоновка, которые непосредственно связ. с процессом формообразования. Глубина и широта творч. мышления зависят от того в какой мере худ. ориентируется на другие области худ. ТВ-ва, интеллект. Уровень и мировоззренческую позицию. Глубокое обдумывание своих идей, обязательная работа с искусствоведческой литературой, поиск тех. Приёмов для выполнения замысла необходимы на всех этапах творчества. При проектировании приходится учитывать природные свойства материала, возможности инструмента. Большое значение имеет пластическая упругость, выразительность формы и рисунок декора. Изображение строится таким образом, чтобы деталь или символ у зрителей возникало полное представление о предмете. Несмотря на лаконизм и условность, декоративные композиции близки к природе. В них много придумывается , но всегда ясно. Что именно послужило первоисточником. Поэтому в ДПИ существует жёсткий отбор образно-выразительных компонентов, которые участвуют в формотворчестве.