Контрреформация в Европе

Начало в 1560 (во времена Папы Пия IV) и до 1648 (окончание 13-ей войны-война между протестантами и католиками Германии)

Основные положения К/Р были выработаны на Тридентском соборе (1545-1563 с перерывами):

-усилена власть папы и епископов

-подтв. основные догматы катол вероучений

- утв. Деятельность Верховного инквизиторского трибунала (созд в 1542)

-монашеский орден иезуитов получил офиц признание

-«список запрещенных книг», который замедлил развитие науки и образования

Обострение межконфессиональных отношений привело к Варфаломеевской ночи во Франции (24-25 августа 1572).Были убиты тысячи фр. протестанцев.

5 направлений деят. К/Р:

1-вероучение

2-дух и структурная перестройка

3-монашеские ордена

4-дух. Движения

5-полит аспекты

Реф и к/р в Беларуси

Идеи протестантизма стали быстро распр. в ВКЛ.

Осн. Формой церк-религ реформации стал кальвинизм. Основой была феод знать, часть мелкой и средней шляхты.

1-ое кальвинистское собрание заложил в Берестье Николай Радзивил Черный

1550-Радзивил-берестейский староста

1553- 1-ые в Беларуси кальвинистский собор и типография

1553-Брестская Библия

Крупные кальвин центры- Берестье, Несвиж, Витебск, Минск, Слуцк.

К/Р: В ВКЛ в 1564 прибывают миссионеры-иезуиты. Иезуиты взяли в свои руки образование, открыли 11 коллегий по Беларуси. Детей брали независимо от веры родителей, но после окончания они становились католиками.

Усилия иезуитов привели: протестантизм начал вытесняться. Процесс окатоличивания слоев, вовлеченных в Р., приобрел массовый характер.

К концу 17 века К/Р в ВКЛ победила.

15.Войны и эк упадок на бел землях(вт.ПXvi – ппXvii) Восстановление хоз-ва во вт.П xviiIв

Пасля Люблінскай ўніі каралем Рэчы Паспалітай быў абраны Стэфан Баторый. Ен быў здольным палітыкам і ваеннаначальнікам. Негледзячы на адсутнасць сродкаў у дзяржавы, ён здолеў стварыць моцную армію, у кароткі тэрмін разграміў войскі Івана ІV і вызваліў тэрыторыю ВКЛ. У 1583 г. Рэч Паспалітая і Маскоўскае царства падпісалі мірную дамову, згодна з якой урад Івана IV страціў тэрыторыю Прыбалтыкі.

У 1584 г. маскоўскі цар Іван IV памер і ў Расіі пачаўся перыяд барацьбы за ўладу, перыяд сялянскіх і казацкіх хваляванняў, якія ахапілі цэлыя рэгіёны. Пашырэнню народнага руху ў Расіі спрыяла і тое, што ў 1597 г. Барыс Гадуноў забараніў сялянам пераходзіць ад аднаго гаспадара да другога і вызначыў тэрмін пошуку тых сялян, якія кінуліся ва ўцекі. Узмацненне прыгоннага права падштурхнула сялян Расіі да пошуку “справядлівага цара”.

У 1604 г. такі цар з’явіўся. Гэты быў былы манах Грыгорый Атрэп’еў, родам з ВКЛ. Гэты малады манах абвясціў сябе сынам цара Івана IV – царэвічам Дзмітрыем. Сапраўдны царэвіч Дзмітрый трагічна загінуў, калі яму было чатыры гады. Таямнічая смерць царэвіча і народныя чуткі, а таксама незадавол расіян уладай былі спрытна выкарастаны Атрэп’евым, які сцвярджаў, што ён і ёсць сапраўдны “царэвіч Дзмітрый”. Ілжэдзмітрый І збег ў Рэч Паспалітую, дзе яго прыняў кароль Жыгімонт Ваза. Яны заключылі дамову, згодна з якой Ілжэдзмітрый І атрымаў войска, ажаніўся на палячцы і абяцаў пасля маскоўскай каранацыі прыняць каталіцтва. Пасля гэтага Ілжэдзмітрый І абяцаў заключыць з РП ўнію па ўзору Люблінскай.

Т ч, палітыка РП, накіраваная на ўсталяванне панавання ў Расіі, пацярпела крах, з гэтага моманту новая царская дынастыя Расіі пачала праводзіць палітыку, накіраваную на ліквідацыю Рэчы Паспалітай.

Трынаццацігадовая вайна

Пачалася 1618. Прычыны:обострение внутрегерм отнош,противоборство европ гос-в(наиб остро междуФранц и монархий Габсбургов)

Габсб. Стремились усилить свое влияние объединением католических сил, что противоречило Фр.,кот поддерж протестант. Князей=>2 коалиции: к Габсб(Австрия Испания,РП,катол князья Германии),к Фр(Швеция,Голландия,Дания,протест князья Германии)

Толчок к войне-преслед. Протестантов в Чехии в мае 1618. Позже все дей-я на Герм. Тер-ии.1648-Вестфальский мир(Швеция получ часть Герм+балтийское побереж=>Ш независ гос) Закрепилось раздробл Герм. Ослабли позиции Австрии и РП

Казацка-сялянская вайна 1648-1651 гг.

Феадальны прыгнет, супярэчнасцi памiж гарацкой i сельскай шляхтай, увогуле цяжкі сацыяльны і нацыянальны прыгнёт стаў асноўнай прычынай казацка-сялянскай вайны, якую ўзначаліў Б.Хмяльніцкі.

Б.Хмяльніцкі змагаўся за стварэнне самастойнай Украіны, але весці барацьбу з дзяржавай яму было вельмі цяжка. У пастаўшых не хапала зброі, грошай, падтрымкі з боку іншых дзяржаў. Акрамя таго пастаўшыя змагаліся супраць шляхецкага панавання, але не супраць адмены прыгону. Таму сацыяльная база паўстання была абмежаванай, яно не абапіралася на ўвесь народ.

Паўстанне пачалося ў 1648 г. У шэрагу бітваў пастаўшыя атрымалі перамогу над войскамі РП.

У 1649 г. у ВКЛ было створана шляхецкае войска ў складзе 10 тысяч чалавек. Войска ўзначаліў Януш Радзівіл, які ўмеў добра ваяваць. Рашаючая бітва паміж паўстанцамі і арміяй Я.Радзівіла адбылася пад Лоевым у 1649 г. У гэтай бітве 30 тысяч казакаў і сялян былі разбіты харугвамі Радзівіла.

У 1651 г. войскі Хмяльніцкага пацярпелі жорсткае паражэнне ў бітве пад Берасцечкам. Пасля гэтага была падпісана мірная дамова, згодна з якой казакі больш не мелі права знаходзіцца ў Беларусі. Гэта спыніла ваенныя дзеянні ў Беларусі, паўстанне працягвалі маленькія атрады, якія хаваліся ў лясах і балотах.

Т ч, казацка-сялянская вайна 1648-1651 гг. аказала значны ўплыў на сац.жыццё Беларусі, яна садзейнічала фарміраванню бел. казацтва.

вайна (1654-1667 гг).

Казацка-сялянская вайна, якая пачалася ў РП ў 1648 г. закранала інтарэсы Расіі. Б.Хмяльніцкі неаданаразова прасіў Расію аб дапамозе зброяй і грашыма. Масква асцярожна дапамагала паўстаўшым, пачаўшы праводзіць палітыку ўзброенага нейтралітэта. Усе войскі Расіі знаходзіліся на мяжы з РП, пагражаючы вайной, але урад цара Аляксея Міхайлавіча цярпліва чакаў – ці зможа РП атрымаць рашаючую перамогу, умацаваць сваю армію і дзярж. ўладу.

У 1652 г. Б.Хмяльніцкі атрымаў новую перамогу над войскам РП. Расія пераканалася, што РП страціла сваю моц і не мае магчымасці весці новую вайну. Таму ў 1654 г. урад Расіі прыняў прапанову Пераяслаўскай Рады Ўкраіны аб далучэнні Ўкраіны да Расіі. Анэксія Ўкраіны зрабіла вайну паміж РП і Расіяй непазбежнай.

У 1654 г. 100 тыс.войска рускага цара ўвайшло на тэр Беларусі. За кароткі перыяд яно заняло амаль усе бел. гарады, таму што 10 тыс.войска Я.Радзівіла было не ў стане атрымаць перамогу ў адкрытай бітве. Вясной 1655г. рускія арміі занялі Мінск і рушылі на Вільню, якая была захоплена і спалена.

Новую расійская палітыку, Мясцовае насельніцтва цярпела. Таму на занятай тэр. пачалі стварацца партызанскія атрады. У 1656-1661 гг. партызанскі рух ахапіў амаль усю Беларусь. Вясной 1660 г. РП заключыла са Швецыяй мірную дамову і накіравала свае войска на Ўсход. Пасля вызвалення Вільні рускія войскі пачалі адыход і замацаваліся на новых пазіцыях. Пазіцыйная вайна цягнулася з пераменным поспехам. Ваенныя дзяенні скончыліся ў 1667 г. калі быў падпісаны Андрусаўскі мірны дагавор. Згодна з ім Левабярэжная Ўкраіна і г.Кіеў адышлі да Расіі. Адзін з артыкулаў дагавору даваў Расіі права на заступніцтва за праваслаўнае насельніцтва Рэчы Паспалітай.

У 1686 г. кароль РП Ян Сабескі падпісаў з Расіяй новую дамову, згодна з якой Расія брала пад свой патранат праваслаўных РП. Гэта давала Расіі права ўмешвацца ва ўнутраныя справы суседняй дзяржавы.

Такім чынам, вайна скончалася перамогай Расіі. Пасля гэтай вайны РП трапіла ў частковую паліт. залежнасць ад Расіі. У эк. адносінах вынікі вайны былі спусташальнымі. Насельніцтва Б.і страціла 1,5 млн. чалавек, большасць беларускіх гарадоў былі спалены. Для таго, каб узнавіць гаспадарку спатрэбілася каля 25 гадоў.