Значение заболеваемости как показателя

Заболеваемость — показатель, чутко реагирующий на изменение условий среды в изучаемый год. При анализе этого показателя за ряд лет можно получить наиболее правильное представление о частоте возникновения и динамике заболеваемости, а также об эффективности комплекса социально-гигиенических и лечебных мероприятий, направленных на её снижение.

Достоверные сведения об уровне и характере заболеваемости по различным группам населения — возрастным, половым, профессиональным и т. д. — необходимы для оценки тенденций в состоянии здоровья населения, эффективности медицинских и социальных мероприятий, планирования различных видов специализированной медицинской помощи, рационального использования материальных и кадровых ресурсов системы здравоохраниения.

Общая заболеваемость

Единицей наблюдения при изучении общей заболеваемости в текущем календарном году по поводу данного заболевания являются:

*первичное обращение больного в лечебное учреждение;

*заболевание, выявленное врачом при вызове его на дом.

Общая заболеваемость исчисляется на 1 тыс. и 10 тыс. жителей.

Хронические и длительно протекающие заболевания учитываются только один раз в году, и при повторных обращениях по поводу обострений этих заболеваний они не регистрируются.

Диагнозы острых заболеваний (в том числе ОРЗ, травмы и т. д.) регистрируются при каждом новом случае их возникновения.

Одним из методов изучения общей заболеваемости населения является изучение общей заболеваемости по обращаемости в амбулаторно-поликлинические учреждения, в порядке текущей регистрации, на основе сплошного учета всех больных.

Сведения об общей заболеваемости наиболее полно отображают распространённость заболеваний .

Данные по общей заболеваемости позволяют проводить целенаправленные профилактические мероприятия по снижению зарегистрированной патологии среди населения, а также определять потребность в медицинских кадрах и больничных койках.

2. Ішек жұқпалы аурулары топтарының берілу механизмі, берілу механизмінің сатылары, берілу факторлары.

Тарау механизмі-фекальды-оральды.

• ие организмде асқорыту жолында көбейіп, тіршілік етеді.

• сыртқы ортаға нәжіспен, құсықпен шығады

• жаңа организмге ауыз арқылы (су, тағаммен түседі)

Берілу факторлары инфицирленген заттар төсек орны,ойыншық,тамақ ыдыстары,су,почва.

Сыртқы ортаның инфекциялануы көптеген жағдайларға байланысты: элеуметтік жағдай, санитарлы-гигиеналық шараларға (водопровод, канализация бар немесе жоқ болуы, олардың қалпы, шыбынның көптігіне, халықтың санитарлы мәденитетіне және басқа).

Ішек ауруларының ерекшеліктері:

1) маусымдық болуы;

2) лап етіп көпшілікке тарап кету, немесе сиректеу эпидемияға айналып кетуі;

3) халықтың санитарлы мәдениетіне байланысты;

4) ішек аурулары ешуақытта жаппай тарамайды, сондықтан коллективті иммунитет құралмайды да, ішек аурулар өз бетімен шектелінбейді.

Айтылған ерекшеліктерге байланысты ішек аурулардың тарауына қарсы келесі жалпы шаралар өткізіледі:

1) ауырған адамдарды изоляцияландыру (көбінесе үйде); қоздырғыш тасымалдаушыларды су және тамақ өндірістер, жұмыс орнына жібермеу

2) әлеуметтік және санитарлы гигиеналық шаралармен мәдениетті көтеру -негізгі шаралар)

3) спецификалық профилактика кең қолданылмайды. Іш сүзек, холера эпидемия кездерінде ғана.

Ішек аурулары 4 топқа бөлінеді:

І.Типті ішек аурулары-қоздырғыштары ішектен басқа ағзаларға тарамайды:

- холера

- дизентерия

- кейбір гельминтоздар (гименолипидоз, энтеробиоз)

2.Токсикоинфекциялар – қоздырғыштар алдан-ала тағамдар ішінде көбейіп, кейбір кезде олардың ішінде токсиндерді бөледі:

- ботулизм

- сальмонеллез

- ас-токсикоинфекциялар (стафилококкты ж.б.)

3.Бұл да типті ішек аурулар, бірақта қоздырғыштары ішектен шығу мүмкіншілігін тауып басқа ағзаларды зақымға ұшыратады. Сыртқы ортаға шығармайды:

- амебиаз

- аскаридоз

- трихинеллез

4.Бұл ішек ауруларында, қоздырғыштар қанға тарап, сыртқы ортаға шығуына қосымша жолдар болады (бөліп шығару ағзалары арқылы бүйрек, тері, өт жолдары т.б.)

- іш сүзек

- вирусты гепатит